بررسي شرط صفت در عقد نكاح و ضمانت اجراي آن در فقه و حقوق موضوعه

شرط ضمن عقد همان الزام و التزام است، به اين معني كه هر يك از طرفين عقد مي توانند وصف خاص، فعل ياترك عمل و يا نتيجه عقد ديگري را در ضمن عقد از طرف مقابل بخواهد، شروط ضمن عقد در يك تقسيم بندي به صحيح و باطل تقسيم مي شود، شرط صحيح آن شرطي است كه شرايط عمومي صحت شرط را داشته باشد، در غير اين صورت باطل است؛ شرط باطل گاهي مبطل عقد است و آن زماني است كه موجب از دست رفتن يكي از اركان يا شرايط عمومي صحت عقد شود، مثل اينكه مجهول و يا خلاف متقتضاي ذات عقد باشد، شروط صحيح را مي توان سه گونه دانست، شرط صفت، شرط فعل، شرط نتيجه. چنانچه يكي از زوجين وصف خاصي را از طرف مقابل در عقد نكاح خواسته باشد، در صورت كشف خلاف، مشروط له حق فسخ دارد، اين نوعي تدليس است كه موجب حق خيار مي شود. اين پژوهش از لحاظ هدف جزء تحقيقات كاربردي بوده و نوع روش تحقيق در اين نوشتار توصيفي- تحليلي بوده و پژوهشگر با مراجعه به كتابخانه هاي معتبر و منابع و سايت هاي معتبر اينترنتي مطالب را جمع آوري و فيش برداري شد.