بررسي ديدگاه هاي فقهي و حقوقي در خصوص عدم النفع

در فقه اماميه درباره ي ماليت داشتن منافع و ضرر محسوب شدن عدم النفع، اختلاف نظر وجود دارد و شايد به تبع همين اختلاف، در روش قانون گذاري ايران گاه تعارض هايي مشاهده مي شود كه ايجاب مي نمايد درباره آن بحث تحليلي به عمل آيد. براي نمونه مي توان به دو اصطلاح حقوقي منافع ممكن الحصول و عدم النفع اشاره كرد. قانونگذار براي اصطلاح عدم النفع در قانون آيين دادرسي مدني تعريفي نياورده و همين موضوع سبب شده است كه بين حقوق دانان و قضات اختلاف شديدي بروز نمايد و در زمينه مصاديق عدم النفع اختلاف نظر وجود داشته باشد و بدين سبب اين مساله در عمل منجر به صدور آزاي متناقض شده است. اصطلاح عدم النفع در حقوق اسلام و فقه اماميه به تفصيل مورد بحث و بررسي قرار گرفته و نظرات مختلفي نيز ابراز شده است. در اين تحقيق ابتدا سعي شده است ماهيت عدم النفع را از اين جهت كه ضرر محسوب مي شود يا خير بررسي كرده و متعاقبا نظرات فقهي و حقوقي را با هم مقايسه نموده و فرق آن باتفويت منفعت و منافع ممكن الحصول و منافع قطعي الحصول را به تفصيل مورد بررسي قرار مي دهيم.