اثرات كاربرد پساب و فاضلاب بر گياه، خاك و منابع آب در استان تهران

محدوديت در بهره برداري از منابع آب شيرين و نياز روزافزون بخشهاي مختلف به اين منابع، لزوم ارائه راهكارهاي مؤثر و عملي در مديريت منابع آب را بيش از پيش نموده است. از جمله راهكارهاي مورد تأكيد، استفاده مجدد از پساب در مصارف متنوع مي باشد. در استفاده از اين راهكار بايستي به اثرات طولاني مدت كاربرد پساب بر گياه، خاك و منابع آب توجه داشت. در اين زمينه مطالعاتي صورت گرفته كه اين مقاله با گردآوري آنها به بررسي خصوصيات پساب هاي توليدي در سطح استان تهران پرداخته است. سپس آثار كاربرد پساب و فاضلاب بر گياهان، خاك، تغذيه مصنوعي و زهآب مورد بررسي قرار گرفت. نتايج نشان داد كه استفاده مجدد از فاضلاب تا زماني كه معيارها و استانداردها رعايت شوند در اغلب موارد بدون اشكال است. آبياري با پساب بخش قابل توجهي از نياز گياه به كود و مواد مغذي را تأمين كرده و موجب افزايش عملكرد گياه و بهبود نسبي ساختمان خاك مي شود. وجود فلزات سنگين در پساب و تجمع آن در بافت گياه مي تواند محدوديت هايي را در كاربرد آن ايجاد نمايد كه بايد به اين مسئله توجه كرد. همچنين نتايج نشان داد مي توان از پساب در تغذيه مصنوعي سفره هاي آب زيرزميني استفاده كرد.