حكمراني خوب آب، راهكاري براي توسعه پايدار و امنيت ملي در ايران

با افزايش جمعيت و به طبع آن افزايش نياز جامعه به محصولات كشاورزي و در امتداد آن ارتقاء رفاه زندگي، پيشرفت صنعت و معدن باعث شده است كه نياز به آب، اين عنصر حيات بخش، و مديريت صحيح آن اولويت يابد. مديريت منابع آب و خاك يك امر بسيار مهم در كشورهاي در حال توسعه نظير ايران مي باشد. در كشورهاي در حال توسعه به علت عدم توجه به زيرساخت هاي اجتماعي و عطش بسيار شديد براي ساخت و ساز و پيشي گرفتن از كشورهاي همتراز، فشار زيادي به پيكره ي منابع آبي وارد مي شود. عدم برنامه ريزي صحيح و نداشتن ارزيابي هاي منطقي محيط زيستي باعث يك تنش جدي بين كنشگران اصلي آب يعني دولت (عامل ساخت و ساز و توسعه) و گروداران (استفاده كنندگان از منابع) شده است. ايجاد ارتباط بين اين كنشگران مهم در مقوله اي به نام حكمراني خوب ميسر است. در اين مقاله سعي مي شود يك ارتباط منطقي بين حكمراني خوب با توسعه پايدار و امنيت ملي ارائه گردد.