بررسي روش هاي ارزيابي كيفيت مكاني نتايج ادغام تصاوير

ماهواره هاي مشاهدات زميني، داده هاي مختلفي را در بخش هاي مختلف طيف الكترومغناطيسي با قدرت تفكيك طيفي، زماني و مكاني فراهم مي كنند. براي بهره برداري كامل از داده هايي كه از منابع مختلف حاصل مي شوند تكنيك هاي مختلف عددي و و تحليلي ادغام تصاوير توسعه يافته اند (1990 Shen) اصولا ادغام تصاوير، تركيب دو يا چند تصوير مختلف براي تشكيل يك تصوير جديد با استفاده از يك الگوريتم مشخص و معين (1994 Genderen and Pohl ) مي باشد و هدف از آن آشكار سازي اطلاعات نمايان شده در تصوير، جهت افزايش قابليت تفسير تصاوير و همچنين افزايش دقت داده ها( Keys et al 1990) مي باشد به منظور بررسي اعتبار اطلاعات حاصل از تلفيق در دو بعد مكاني و طيفي و همچنين به منظور مقايسه و ارزيابي روش هاي مختلف ادغام پس از انجام روشهاي مختلف تلفيق، با استفاده از روشهاي مختلف ارزيابي به بررسي كيفيت اين تصاوير تركيبي مي پردازيم. روش هايي كه جهت ارزيابي در بعد مكاني استفاده گرديدند عبارتند از local ، blur parameter zhou ، variance و autocorrelation اما نكته قابل توجه اين است كه همه اين روش هاي ارزيابي، دقت و صلاحيت ارزيابي را ندارند چون هر كدام از اين روش ها بر اساس ويژگي و معيار خاصي ارزيابي را انجام مي دهند پس بايد همه اين روش ها را بررسي و نتايج حاصل از قضاوت آنها را با واقعيت مقايسه نمود و بهترين آنها را جهت ارزيابي كيفيت مكاني و طيفي انتخاب كرد نتايج بدست آمده در اين زمينه بيانگر اين واقعيت بود كه در مقايسه روش هاي ارزيابي مكاني، روش هاي blur parameter ، autocorrelation مناسب تر و دقيق تر از روش هاي ديگر بودند.