شماره ركورد كنفرانس :
3312
عنوان مقاله :
استفاده از پايگاه داده زمان مند در مديريت كيفيت هوا
پديدآورندگان :
رحمتي زاده شيما دانشگاه صنعتي خواجه نصيرالدين طوسي - دانشكده مهندسي نقشه برداري - گروه سيستم اطلاعات مكاني , دلاور محمودرضا دانشگاه تهران - دانشكده فني - گروه مهندسي نقشه برداري , آل شيخ علي اصغر دانشگاه صنعتي خواجه نصيرالدين طوسي - دانشكده نقشه برداري - گروه سيستم اطلاعات مكاني , متصدي سعيد دانشگاه علوم پزشكي شهيد بهشتي - مركز تحقيقات زيست محيطي - دفتر بررسي آلودگي هوا - دانشكده بهداشت
كليدواژه :
پايگاه داده زمان مند , مديريت كيفيت هوا , آلودگي هوا , سيستم هاي اطلاعات مكاني , GIS
عنوان كنفرانس :
همايش ژئوماتيك ۸۳
چكيده فارسي :
آلودگي هواي شهرها امري طبيعي است و بر اثر فعاليت هاي صنعتي و استفاده از سوخت هاي فسيلي در منازل و اتومبيل ها، مقدار زيادي مواد آلاينده وارد هواي شهرها مي شود . يكي از مشكلات عظيم مجموعه شهري, تهران در حال حاضر، وجود حجم عظيم و متنوعي ازآلاينده هاي زيست محيطي علي الخصوص آلاينده ها ي مي باشد كه سلامت شهروندان را بشدت تحت تاثير قرار ميدهند. No2, So2,Pm10,O3پراكندگي مكاني گسترده آلاينده هاي فوق يكي از دغدغه هاي مهم مردم و مسئولين در تهران و سايركلانشهرهاست. آلودگي هوا يك معضل جهان ي رو به رشد است و از شاخصه ها ي مهم آن اين است كه در يك لحظه ده ها هزار نفر يكجا از آن زيان مي بينند. عدم وجود اطلاعات دقيق، صحيح، بهنگام و ساختار يافته، عدم استفاده از سيستمهاي تحليل مكاني و توصيفي آلاينده هاي فوق بصورت توام و همچنين عدم وجود يك سيستم منسجم در ذخيره سازي، بازيابي، بهنگام سازي، مديريت، پردازش، نمايش، كاربرد و تبادل داده هاي زيست محيطي، لزوم استفاده از آخرين علوم و فناوريها را در اين زمينه مشخص مي سازد. امروزه برنامه هاي مديريتي براي كنترل و كاهش آلودگي هوا از مهمترين راهكارها محسوب مي شود و اين امر جز از طريق در دست داشتن يك منبع اطلاعاتي صحيح و دقيق از وضعيت هواي محيط امكانپذير نخواهد بود. سيستم هاي اطلاعات مكاني (GIS) به عنوان يك سيستم حامي تصميم گيري در پايش و مديريت كيفيت هوا ميتوانند بطور وسيع مورد استفاده قرار گيرد. در اين تحقيق ضمن تشريح روند ايجاد يك سيستم GIS زمانمند جهت مديريت داده هاي زيست محيطي حاصله از ايستگاههاي اندازه گيري آلودگي هوا در مناطق مختلف شهر تهران، نسبت به انجام تجزيه و تحليلهاي آماري مكان مرجع در بازه هاي زماني متفاوت در سال 2002 ميلادي اقدام شده است. همچنين استفاده از توابع تحليلي GIS از جمله همپوشي لايه هاي اطلاعاتي، ايجاد مناطق حائل و تعيين مناطق نفوذ آلاينده ها، تغييرات آلايندهاي فوق را مدلسازي نموده تا بتواند به عنوان يك سيستم هشدار دهنده مورد استفاده قرار بگيرد.
نتايج حاصله نشانگر آنست كه GIS مي تواند بطور موثر در پويش و مديريت داده هاي زيست محيطي و بررسي اندركنش مكاني آلاينده هاي مختلف و روند تغييرات ميزان آلودگي به عنوان يك سيستم حامي تصميم گيري زيست محيطي (EDSS) مورد استفاده قرار گيرد.