بررسي رابطه ميان ابعاد ساختاري سازمان و كار آفريني سازماني در دانشگاه علوم پزشكي اردبيل

هدف اصلي در اين پزوهش بررسي رابطه ميان ساختار سازماني و كار افريني سازماني در دانشگاه علوم پزشكي اردبيل بوده است. اين پژوهش با استفاده از روش پيمايشي و ابزار پرسشنامه در بين 011 نفر از كاركنان، پزشكان و مديران دانشگاه علوم پزشكي اردبيل به روش نمونه گيري تصادفي انجام گرفته است كه با استفاده از برنامه SPSS نسبت به تجزيه و تحليل يافته هاي تحقيق اقدام گرديد. داده ها جمع آوري شده به دو صورت توصيفي و استنباطي تجزيه و تحليل شده اند. نتايج نشان مي دهد بين رسميت موجود دراين سازمان زياد ارزيابي شده وهمچنين بين رسميت موجود دراين سازمان و ساختار كارآفريني در دانشگاه علوم پزشكي اردبيل در سطج 1.10 ، همبستگي منفي و معناداري وجود دارد. اين بدان معناست كه رسميت براي كارآفريني، بايد كاهش يابد. نتيجه اين تحقيق نشان مي دهد كه بين ساختار سازماني و كارآفريني سازماني رابطه معني دار وجود دارد. و بين مولفه هاي ساختار سازماني )رسميت – پيچيدگي – تمركز( با كار آفريني سازماني رابطه معكوس وجود دارد. يعني هرچه رسميت – قانون و مقررات و پيچيدگي در سطح )عمودي- افقي – جغرافيايي( و تمركز سازماني بالاتر باشد كار آفريني سازماني كمتر مي شود