اقتصاد دانش بنيان

درجهان از اواخر قرن بيستم با بروز بحران هاي مالي و اقتصادي در كشورهاي سرمايه داري و ضرورت بكار بردن دانش و خلاقيت در بخش هاي اقتصادي با تحول و انقلاب در عرصه بيوتكنولوژيك و سپس در قرن بيست و يكم با انقلاب در عرصه كامپيوتر و مخابرات، چگونگي استفاده ازمنابع توليد و بهره وري دگرگون گرديده است .اين امر ضرورت جهاني شدن و بازار تجارت جهاني را نيز در پي داشته است؛ تغيير و تاثير بازارهاي جهاني در اقتصادهاي داخلي كشورها، منجر به ايجاد ضرورت تغيير در شيوه استفاده از منابع توليد و بكار بردن دانش و نوآوري در امر توليد گشته است. در اين راستا با توجه به وجود منابع انساني فراوان و تحصيل كرده در بخش اقتصاد داخلي و با توجه به اينكه بخش هاي اقتصادداخلي قدرت جذب اين نيروها را ندارند جمعيت بيكار تحصيل كرده به وجود آمده است كه يا جذب بازارهاي خارجي مي شوند ويا به دليل فقدان جايگاه مناسب در داخل ناهنجاري هاي اجتماعي را بوجود مي آورند. راهكار براي خروج از اين بحران در درجه اول سرمايه گذاري در بخش هاي مورد نياز جامعه و حمايت از بخش توليد و جلوگيري از واردات بيرويه كالا است و بعد از آن حمايت و هدايت خلاقيت ها و نوآوري ها بسمت بخش هاي مختلف اقتصادي. بدين گونه بالا رفتن كيفيت بخش هاي اقتصادي و پيشگيري از اتلاف منابع انساني و ساير منابع توليدي منجر به بالا رفتن بهره وري و رونق اقتصادي و به تبع آن منجر به رونق بازار كسب و كارمي گردد.