بررسي نقش تعديل كننده قابليت هاي نوآوري تكنولوژيكي در رابطه بين ائتلاف هاي استراتژيك و توسعه محصول جديد مورد مطالعه: شركت هاي دارويي و بهداشتي ايران

هدف از اين پژوهش بررسي تاثير ائتلاف هاي استراتژيك بر توسعه محصول جديد و نقش تعديل گر قابليت هاي نوآوري تكنولوژيكي شركت هاي دارويي و بهداشتي ايران ميباشد. در اين تحقيق سه گروه از ائتلاف هاي استراتژيك بدون سرمايه گذاري مشترك شامل اخذ ليسانس، همكاري شركت هاي فعال در صنايع دارويي و بهداشتي و همكاري با دانشگاه ها و مراكز تحقيقاتي كشور مورد بررسي قرار گرفته است. جامعه آماري مورد بررسي شركت هاي فعال در صنعت دارويي و بهداشتي در سطح كشور، شامل 1391 شركت ميباشد. متدولوژي مورد استفاده در اين پژوهش از نظر هدف، كاربردي بوده و با استفاده از طرح تحقيق پيمايشي ) ميداني ( داده هاي مورد نياز جمع آوري و در قالب مدل معادلات ساختاري مورد تجزيه و تحليل قرار گرفته است. يافته هاي حاصل از آزمون فرضيه هاي مطرح شده در اين تحقيق نشان دهنده آن است كه بطور كلي ائتلاف هاي استراتژيك از طريق اخذ ليسانس و همكاري با دانشگاه ها و مراكز تحقيقاتي تاثير مثبت و معني داري بر توسعه محصول جديد در شركتهاي دارويي و بهداشتي دارد. اما در رابطه با همكاري شركت هاي داخلي اين تاثير مشاهده نگرديد. قابليت هاي نوآوري تكنولوژيكي در شركت هاي دارويي و بهداشتي ميتواند، رابطه بين همكاري با دانشگاه ها و توسعه محصول جديد را تعديل نمايد، اين بدين معناست كه هر چقدر قابليت هاي تكنولوژيكي يك شركت توليد كننده دارو و مواد بهداشتي در ايران بالاتر باشد امكان بهره مندي از منافع حاصل از همكاري با دانشگاه ها و مراكز تحقيقاتي بيشتر خواهد بود. در صورتي كه اين متغير نقش تعديل گري بر رابطه بين اخذ ليسانس توليد محصول از شركت هاي خارجي و همچنين همكاري با شركت هاي داخلي و توسعه محصول جديد ندارد