رويكردهاي موثر در پيشگيري از تكرار جرم مجرمان خطرناك

تعليق مراقبتي و آزادي مشروط در حال حاضر نه تنها در اكثر نظام هاي كيفري مورد قبول و اقبال قرار گرفته اند، بلكه موضوع بسياري از پژوهش هاي جرم شناختي نيز واقع شده اند. با وجود اين، بسياري از بزهكاران، به رغم آزادي از زندان پس از برخورداري از تعليق مراقبتي يا آزادي مشروط، در طول مدت برخورداري از اين دو نهاد و يا بعد از آن، مرتكب تكرار جرم شده با شرايط تعليق مراقبتي و آزادي مشروط را نقض مي كنند. با توجه به اين موضوع، در مقاله پيش رو به بررسي رويكردهاي موثر در پيشگيري از تكرار جرم مجرمان خطرناك پرداخته شده است. روش به كار گرفته شده در انجام اين پژوهش روش توصيفي، تحليلي و منطقي است. براي جمع آوري داده ها و اطلاعات تحقيق نيز از روش كتابخانه اي و ابزار فيش برداري استفاده شده است. نتايج به دست آمده نشان مي دهد كه كارايي يا ناكارايي نهادهاي حقوق كيفري به اتخاذ تدابير و تصميماتي بستگي دارد كه بدون توجيه آنها نمي توان به عدم بازگشت بزهكاران به زندان يا كاهش نرخ تكرار جرم اميدوار بود. با اين وجود استفاده از نهادهايي همچون آزادي مشروط و تعليق مراقبتي نه تنها مستقيما بر كاهش جمعيت كيفري زندان ها تاثير دارد بلكه سبب كاهش نرخ تكرار جرم مي شود.