بررسي رابطه بين رهبري تحول آفرين با بكارگيري مديريت دانش در معلمان متوسطه شهرستان پاكدشت

هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه بين رهبري تحول آفرين با بكارگيري مديريت دانش در معلمان متوسطه شهرستان پاكدشت است. روش پژوهش توصيفي از نوع همبستگي است. جامعه آماري تحقيق شامل كليه دبيران (مرد و زن) مدارس متوسطه شهرستان پاكدشت در سال تحصيلي 93-92 به تعداد 620 نفر مي باشد. حجم نمونه مورد نظر بر اساس جدول مورگان 237 نفر برآورد شد كه با استفاده از روش نمونه گيري تصادفي ساده مورد ارزيابي قرار گرفتند. به منظور گردآوري داده ها، از پرسشنامه استاندارد شده چند عاملي رهبري باس و آواليو جهت ارزيابي رهبري تحولي دبيران و همچنين از پرسشنامه محقق ساخته (همتي، 1389) جهت ارزيابي مديريت دانش در دبيران استفاده شد. از روشهاي آمار توصيفي مانند (ميانگين، درصد و فراواني و استنباطي همچون ضريب همبستگي پيرسون و رگرسيون چندگانه و نيز به منظور تجزيه و تحليل داده هاي جمع آوري شده از نرم افزار (spss) استفاده گرديد. يافته هاي تحقيق حاكي از آن بود كه بين رهبري تحول آفرين با مديريت دانش در معلمان متوسطه شهرستان پاكدشت رابطه مثبت و معني داري وجود دارد. يافته ها نشان داد بين رهبري تحول آفرين با هر يك از مؤلفه هاي مديريت دانش (خلق دانش، تسهيم دانش، ذخيره دانش وكاربرددانش) رابطه معني داري وجود داشت. همچنين نتايج حاصل از رگرسيون چندگانه نشان داد كه چهار مؤلفه رهبري تحول آفرين (ملاحظه فردي، ترغيب ذهني، انگيزش الهام بخش و نفوذآرماني توانايي پيش بيني كاربرد مديريت دانش در بين معلمان متوسطه شهرستان پاكدشت را دارند. سرانجام، با توجه به ادبيات مربوطه و نتايج حاصل از پژوهش راه كارهايي جهت بهبود و بكارگيري دو متغير رهبري تحول آفرين و مديريت دانش به تفكيك ارائه شد.