زن در باورهاي عاميانه ايران عهد ساساني

در ايران عهد ساساني (651-224) م، زنان عنصري مهم در اجتماع بودند زيرا مي توانستند در تكوين خانواده و حتي جامعه بسيار مؤثر باشند، اهميت زنان باعث شده كه در حول آنان باورهايي شكل بگيرد كه گرچه همه شان مثبت نيستند اما مردم اين عصر به آن اعتقاد داشتند و يا براي زندگي بهتر، همه مكلف به رعايت اين بايدها و نبايدها بودند و براساس اين باورها مي بايست كه رفتار كنند، اساس پژوهش بر روي اوستا و متون پهلوي است با اين هدف كه از اين طريق تا حدودي به طرز فكر مردم آن زمان در مورد زنان و وضعيت آنان پي ببريم. از جمله موضوعاتي كه با روش توصيفي و به شيوه كتابخانه اي در اين پژوهش به آن پرداخته شده : دشتان، معيارهاي زيبايي، ازدواج، اخلاق در خانواده، بارداري و زايمان، چهره زن در اوستا و متون پهلوي و ... است، فرضيه، وجود بعضي باورهاي خرافي اما وجود رفاه نسبي در مورد زنان را به وجود آورده است . در نتيجه مي توان دريافت باورها در مورد زن برگرفته از باورهاي كهن ، باورهاي مذهبي، خرافات، امكانات و شرايط زندگي مردم است كه گاهي شرايط سختي را بر زنان تحميل مي كرد، اما اين مطلب به معناي نبود آسايش و آرامش براي زنان در اين عصر نمي باشد.