نقش طرحواره هاي ناسازگار اوليه در پيش بيني بخشش

هدف پژوهش حاضر بررسي نقش طرحواره هاي ناسازگار اوليه در پيش بيني بخشش و انتقام بود. روش اين پژوهش، همبستگي است و جامعه آماري، مردان و زنان 18 تا 55 ساله شهر شيراز در سال 1394 بود، از اين تعداد 450 نفر بصورت تصادفي خوشه اي چند مرحله اي انتخاب شدند و فرم كوتاه پرسشنامه طرحواره هاي ناسازگار يانگ( يانگ، 1998)، مقياس بخشش هارتلند( تامپسون و همكاران، 2005) و پرسشنامه انگيزه هاي مرتبط با خطاكاري( مك كالو و همكاران، 1998) را تكميل كردند. نتايج حاصل از تحليل داده ها نشان داد كه بين طرحواره هاي ناسازگار اوليه با بخشش، همبستگي منفي و معنادار و بين طرحواره هاي ناسازگار اوليه با انتقام همبستگي مثبت و معنادار وجود دارد. يافته هاي تحليل رگرسيون چندگانه بصورت همزمان نشان داد كه مولفه هاي بازداري هيجاني و آسيب پذيري در برابر ضرر و بيماري پيش بيني كننده منفي و معناداري براي بخشش و مولفه هاي محروميت هيجاني، بي اعتمادي بدرفتاري و خويشتن داري ناكافي پيش بيني كننده هاي مثبت و معنادار انتقام هستند.