بررسي اثر پخش سيلاب بر احياء مراتع در استان بوشهر

در بيشتر پروژه هاي منابع طبيعي و آبخيزداري، انجام پژوهش هايي براي پايش، ارزيابي و مقايسه نتايج با شاخص هاي مذكور در پروژه و بررسي مقدار دستيابي يا تطابق اين شاخص ها، نيازي اساسي به شمار مي آيد. در طرح هاي پخش سيلاب نيز وجود چنين ضرورتي جهت اندازه گيري، پردازش و ارزيابي اطلاعات بدست آمده از نتايج عملكرد آن، ضروري به نظر مي رسد. هدف از اين بررسي نيز با توجه به اهميت و جايگاه عمليات آبخوانداري در احيا و اصلاح مراتع به عنوان يك شيوه جديد در ايران، بررسي و ارزيابي اثرات آن بر تغييرات پوشش گياهي و وضعيت و گرايش مرتع طي سالهاي 1378 تا 1382 مي باشد. در اين بررسي دو عرصه، تيمار شاهد و تيمار پخش سيلاب انتخاب شد. شبكه مورد بررسي متشكل از 5 نوار پخش سيلاب است، بنابراين 12 قطعه ثابت (2×2 متر) در هر نوار بصورت تصادفي - منظم انتخاب گرديد. به منظور ارزيابي نتايج، عرصه اي به عنوان شاهد در كنار شبكه ذكر شده انتخاب و در آن نيز 8 قطعه ثابت با مشخصات قطعات عرصه پخش گزينش شد. بر اساس نتايج به دست آمده وضعيت مرتع در منطقه شاهد خيلي ضعيف و در عرصه پخش سيلاب از خيلي ضعيف به ضعيف تا متوسط رسيده است. گرايش مرتع در عرصه شاهد منفي و در عرصه پخش سيلاب مثبت ارزيابي شد. همچنين بررسي نتايج حاصل از برآورد ميزان توليد نشان داد كه ميزان توليد علوفه در عرصه پخش سيلاب و شاهد به ترتيب در سال اول از 3 / 144 و 113 / 6 كيلوگرم در هكتار به 8/ 368 و 3 /202 كيلوگرم در هكتار در سال آخر رسيده است. بنابر اين توليد علوفه در عرصه پخش سيلاب به ميزان 224/5 (5 / 2 برابر) و در عرصه شاهد به ميزان 88/7 (7 / 1 برابر افزايش يافته است.