بررسي اثر قطع آب در مراحل انتهايي محصول گندم به منظور صرفه جويي در ميزان كل آب مصرفي

به منظور حفظ و استفاده بهينه از آب، اثر تنش كم آبي بر روي شاخص هاي توليد گندم و كارايي مصرف آب پروژه اي در چهار آزمايش مجزا كه هر كدام يك بلوك كامل تصادفي با سه تكرار كه در آن 9 رقم (تيمار) در يك بلوك تكرار شده انجام پذيرفت و قطع آبهاي آخر فصل كشت گندم كه شامل سه مرحله آخر دوره رشد(گلدهي، مرحله شيري، مرحله خميري) و عدم قطع آب گندم به عنوان شاهد قرار گرفت. پارامترها شامل: ثبت مراحل مختلف زماني دوره رشد و آبياري هاي انجام شده، ارتفاع بوته، عملكرد دانه، عملكرد بيولوژيك، شاخص برداشت، كارايي مصرف آب و وزن هزار دانه اندازه بود. نتايج نشان داد كه در تمامي حالات قطع آب بين ارقام و لاين ها اختلاف معني داري براي كليه صفات مورد بررسي وجود داشت. همچنين قطع آبياري بر عملكرد نهايي و كارايي مصرف آب آبياري اثر گذاشت. عملكرد نهايي به شدت در شرايط قطع آب در مرحله گلدهي به بعد كاهش چشمگيري داشته است و سبب افزايش كارايي مصرف آب شده است. نياز خالص آبي براي گندم در اين منطقه 4520 متر مكعب در هكتار محاسبه شده است. در شرايط عدم قطع آب آخر كه حجم كل آب 5385 / 45 مترمكعب مي باشد به ميزان 07 /16 درصد حجم آب بيشتري در هر هكتار به مزرعه داده شده است. در شرايط يك قطع آب نيز با 32/ 2 درصد بيشتر از نياز آب داده شده است. اما در دو شرايط ديگر به ترتيب 58/11و 31/04 در صد كمتر از ميزان محاسبه شده آبياري گرديد. ارقام عكس العمل متفاوتي از خود در شرايط قطع دو مدار آخر آبياري از خود نشان دادند و اين باعث كاهش عملكرد دانه، وزن هزار دانه و شاخص برداشت گرديده است. لذا با يك قطع آب آخر به ميزان حداقل 760 مترمكعب در هكتار برداشت از مخازن زير زميني كمتر انجام گرديده است.