بررسي تاثير سامانه هاي هلالي آبگير بر شاخص هاي پوشش گياهي

اين تحقيق با هدف بررسي اثر عمليات ذخيره نزولات در قالب سامانه هلالي آبگير بعنوان پروژه اي نسبتاً جديد و شاخص مورد استفاده در احياء مراتع مناطق خشك و نيمه خشك كشور بويژه جنوب شرق انجام شد. پروژه احداث هلالي آبگير با هدف استحصال رواناب قبل ا ز ورود به آبراهه ها، افزايش زمان تمركز ، افزايش رطوبت خاك و با هدف تغيير در كميت و كيفيت پوشش گياهي و نهايتاً حفاظت خاك اجرا مي گردد. بمنظور مطالعه اثرات پروژه پس از بازديدهاي ميداني، مطالعه در سطح قطعات مورد اجراي پروژه بعنوان قطعه اصلاحي و قطعات شاهد صورت پذيرفت. بمنظور آشكارسازي اثر پروژه بصورت دقيق در انتخاب قطعات شرط همگني بويژه از لحاظ شيب، ارتفاع از سطح دريا ، جنس خاك، تراكم شبكه هيدروگرافي و پوشش عمومي منطقه رعايت گرديد. يكسان بودن فاصله از مراكز جمعيتي و تمركز دام بعنوان يكي ديگر از شرايط در انتخاب قطعات مدنظر قرار گرفت. نمونه برداري بروش تصادفي- سيستماتيك در امتداد ترانسكت انجام شد. اندازه پلاتهاي مورد استفاده به روش حداقل سطح و تعداد و نيز بروش كفايت نمونه تعيين شد. در هر پلات پارامترهاي گياهي منجمله تعداد، تراكم و تاج پوشش ثبت و پس از گردآوري اطلاعات و انجام محاسبات اوليه در محيط اكسل 1 ،شاخص هاي تنوع گياهي نيز محاسبه و تجزيه آماري با استفاده از نرم افزار اس پي اس اس 19 بعمل آمد كه نتايج نشان داد اجراي پروژه باعث تغيير محسوس در پارامترهاي مورد مطالعه گرديده است. تاج پوشش كل در منطقه شاهد و اصلاح شده در سطح احتمال 5 درصد، غناي گونه اي در سطح 1 درصد ،تنوع گياهي در سطح 1 درصد، تراكم در سطح 5 درصد تفاوت معني داري را نشان داد. در تمامي موارد اجراي پروژه سبب افزايش گرديده است.