بررسي كارايي سه سامانه جمع آوري رواناب باران در توليد آب

گياهان در دوره خشكي و حفظ منابع آب و خاك استفاده صحيح و مديريت منابع آب و خاك موجود در حوزه هاي آبخيز است. سامانه هاي سطوح آبگير باران راهكار مناسبي براي نيل به اهداف فوق مي باشد. لذا طرحي تحقيقاتي با هدف بررسي و مقايسه كارايي سه نوع سطح ذخيره نزولات آسماني در سامانه هاي مختلف سطوح آبگير بمنظور افزايش ضريب استحصال رواناب، افزايش كارايي بهره وري آب، افزايش رطوبت خاك، استفاده از آب استحصال شده در كشت ديم و باغات مثمر و غير مثمر ديم و همچنين كاهش نياز به آبياري اجرا شد. براي اين منظور 9 سامانه در سه تيمار جمع آوري آب باران طراحي و ساخته شد. اين سامانه ها عبارت بودند از: خاك كوبيده شده همراه با كاه ، پلاستيك همراه با پوشش خرده سنگ و ماسه و منطقه شاهد در سه تكرار در سطح لوزي به ابعاد 1/7 * 1 / 7. جهت تعيين ميزان رواناب حاصل از هر بارندگي 9 مخزن 100 ليتري در پايين دست هر سامانه جهت اندازه گيري حجم رواناب سه نوع مالچ خاك كوبيده شده همراه با كاه، پلاستيك همراه با سنگ فرش خورده سنگ و ماسه و منطقه شاهد با سه تكرار طراحي و احداث شد. سپس بعد از هر رگبار ميزان آب ذخيره شده در مخزن اندازه گيري شده و پس از جمع آوري داده ها، عملكرد هر يك از سامانه ها سطوح آبگير باران، از نظر ميزان جمع آوري آب باران با استفاده از روش آماري طرح بلوكهاي كامل تصادفي و رگرسيون در نرم افزار SPSS مورد ارزيابي و تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه رابطه معني داري در سطح 0 . 01>P بين ميزان بارش و حجم آب جمع آوري شده در كليه سامانه هاي استحصال آب باران وجود دارد همچنين سامانه مالچ پلاستيك همراه با سنگفرش با استحصال 92 در صد نزولات بالاترين كارايي در ميان سه سامانه مورد آزمايش داشت. لذا اين سامانه در مناطقي كه بارشهاي پراكنده در دوره خشكي وجود دارد توصيه مي شود. بر اساس طرح انجام شده، اگر در دوره خشكي بارندگي بالاي يك ميلي متر وجود نداشته باشد عملا اجراي اين برنامه بي فايده خواهد بود.