تاثير سيلاب در شكل گيري بيشه زارهاي پده در حاشيه رودخانه تجن ( سرخس)

پده ، Populus euphratica از جمله گونه هاي درختي است كه در مناطق خشك نيمه خشك در حاشيه رودخانه ها به صورت طبيعي رويش دارد . پراكنش آن عمدتا در كشورهاي آسيائي و شمال آفريقا است . ايران نيز با 20000 هكتار پده زار از جمله مناطق عمده رويش پده است. در خراسان نيز حاشيه رودخانه تجن در منتهي اليه شمال شرق كشور داراي توده هاي طبيعي پده است كه از لحاظ زيست محيطي براي منطقه اهميت ويژه اي دارند. از جمله مشخصات عمده منطقه ، ميانگين بارندگي 200 ميلي متر ، دماي متوسط 4 . 17 ، حداكثر مطلق دما 6 . 46 و حداقل مطلق دما 4- . 21 درجه سانتيگراد مي باشد، اقليم منطقه بر اساس روش هاي كوپن ، دومارتن و آميرژه بترتيب اقليم استپ ، خشك و سرد خشك است. نتايج بدست آمده مشخص گرديد كه عامل اصلي شكل گيري توده هاي بذر زاد پده، حالت ماندر رودخانه تجن در مناطق پست و طغيان رودخانه در مواقع سيلابي بخصوص هنگام رسيدن بذر درختان پده مي باشد. از طرفي بالا بودن سطح سفره آب زير زميني در اين مناطق از جمله دلايل مهم تداوم و بقاي درختان پده است. به لحاظ خاكشناسي منطقه مورد مطالعه داراي رسوبات آبرفتي ريز دانه شامل املاح و شوري بالا مي باشد كه سيلابهاي فصلي هم بصورت نفوذ زير زميني و هم بصورت شستشوي سطحي باعث تعديل در شرايط ادافيكي و آبهاي زير زميني منطقه شده و رشد بهتر درختان پده در رقابت با ساير گونه ها مي گردد.