تعيين مكان مناسب جهت جمع آوري رواناب باران در يك حوضه (مطالعه موردي: حوضه آبخيز دوآبي كلات)

كشور ايران از جمله مناطق خشك جهان محسوب مي شود، به طوري كه به جز حاشيه درياي خزر، دامنه و ارتفاعات البرز و زاگرس اغلب داراي آب و هواي خشك با نزولات آسماني قليل مي باشد. روش جمع آوري آب باران براي مصارف مختلف از ديرباز در اين سرزمين رايج بوده است. اين تحقيق كه در حوضه آبخيز دو آبي كلات، انجام شده به بررسي روشي جهت تعيين مكان مناسب براي جمع آوري آب باران مي پردازد. در ابتدا منطقه مورد مطالعه در محيط نرم افزار GIS به بخش هاي كوچكتر تحت عنوان زيرحوضه تقسيم شد. سپس در يك دوره آماري 18 ساله (89-71) به محاسبه نياز خالص آبياري گياهان الگوي كشت منطقه توسط نرم افزار Cropwat، پرداخته شد. نيازخالص آبياري در اراضي پايين دست هر زيرحوضه، با فرض يكسان بودن الگوي كشت در زيرحوضه با الگوي كشت منطقه، محاسبه گرديد. سپس به دليل فقدان ايستگاه باران سنجي، براي محاسبه رواناب توليد شده در فصل بهار، از روش شماره منحني (SCS استفاده شد و پس از برآورد رواناب توليدي در اراضي بالادست هر زيرحوضه، با مقايسه نياز خالص آبياري در اراضي پايين دست هر زيرحوضه با رواناب توليدي در بالادست آن، مكان مناسب جهت جمع آوري آب باران در اين منطقه، پيشنهاد گرديد. نهايتا مشخص شد كه مي توان 46 درصد به اراضي فارياب حوضه افزود.