ذخيره آب باران در بافت هاي مختلف خاك در منطقه اي نيمه خشك در استان زنجان، شمال غربي ايران

اين تحقيق با هدف بررسي ميزان ذخيره سازي آب باران در خاك هاي با بافت مختلف در استان زنجان انجام گرفت. آزمايش در قالب طرح بلوك هاي كامل تصادفي در 10 تيمار بافت خاك در سه تكرار انجام شد. خاكها به داخل فلوم هاي با ابعاد 60×80 سانتي متر و عمق 20 سانتي متر در زميني با شيب 8 درصد منتقل شدند. كرت ها در معرض 10 رخداد باران شبيه سازي شده با شدت ثابت 55 ميلي متر بر ساعت و مدت 30 دقيقه قرار گرفتند. نتايج نشان داد كه بافت خاك اثري معني دار پر ذخيره آب در خاك ( 0 /001>p) داشت. بافت هاي شن و شن لومي بيشترين ذخيره آب در خاك (5 / 27 ميلي متر) و بافتهاي لوم و لوم رسي كمترين مقدار (به ترتيب 17/ 9 و 27 / 9 ميلي متر) را در رخدادهاي باران نشان دادند. ذخيره آب در خاك با سنگريزه، شن، جرم مخصوص ظاهري و هدايت هيدروليكي اشباع همبستگي مثبت معني دار داشت. ويژگي هاي خاك شامل سيلت، رس، درصد سديم تبادلي با كاهش هدايت هيدروليكي اشباع منجر به كاهش ذخيره آب در خاكها شدند.