اثر آموزش مثبت انديشي بر بهزيستي روانشناختي دانشجويان مقطع كارشناسي دانشگاه بيرجند

ساختار بهزیستی روانشناختی در مركز توجه شاخه ای از روانشناسی به نام روانشناسی مثبت قرار گرفته است. نگرش مثبت آگاهی فرد را از فرصت ها افزایش می دهد و باعث تفسیر حوادث از زاویه دید مثبت می شود. پژوهش حاضر با هدف بررسی اثر آموزش مثبت اندیشی بر بهزیستی روانشناختی دانشجویان مقطع كارشناسی دانشگاه بیرجند انجام شد. روش ها: این پژوهش با توجه به هدف و كاربرد از نوع پژوهش های مداخله ای می باشد. طرح پژوهش از نوع نیمه آزمایشی با طرح پیش آزمون، پس آزمون با گروه كنترل بوده است. در ابتدا پس از برگزاری تصادفی پیش آزمون در میان 300 نفر، 238 نفر به پرسشنامه ها پاسخ دادند كه از این میان 60 نفر از دانشجویانی كه دارای بهزیستی رواشناختی یك انحراف معیار پایین تر از میانگین جامعه (نمره برش) بودند انتخاب شدند و به صورت تصادفی ساده 28 نفر در دو گروه (14 نفر گروه آزمایش و 14 نفر گروه كنترل) قرار گرفتند. سپس برای گروه آزمایش، 7 جلسه ی 2 ساعته برنامه آموزش های مثبت اندیشی برگزار شد. در حالی كه به گروه كنترل، هیچ گونه آموزشی ارائه نشد. پس از اتمام آموزش، پس آزمون در هر دو گروه با شرایط قبلی اجرا شد. یافت ها: نتایج پژوهش حاضر نشان داد كه آموزش مثبت اندیشی بر نمرات كسب شده توسط آزمودنی ها در متغیر اصلی بهزیستی روانشناختی و زیرمؤلفه های رشد شخصی، ارتباط مثبت با دیگران و پذیرش خود تأثیر معنی دار دارد. به علاوه یافته ها نشان داد كه آموزش مثبت اندیشی بر نمرات كسب شده توسط آزمودنی ها در زیرمؤلفه های استقلال، تسلط بر محیط و هدفمندی در زندگی اثربخش نیست. نتیجه گیری: مثبت اندیشی در ارتقای روابط بین فردی سلامت روانشناختی نقش تعیین كننده داشته و آموزه های این برنامه قادر است به تغییرات مثبت در رفتارهای افراد منجر گردد.