مناسب ترين شاخص پوشش گياهي جهت بررسي خشكيدگي بلوط ايراني (مورد مطالعه: باشت، استان كهگيلويه و بوير احمد)

طي سال هاي اخير پوشش جنگلي زاگرس جنوبي به خصوص گونه بلوط ايراني دچار خشكيديگي نسبي شده است. در پژوهش حاضر به منظور بررسي خشكيدگي بلوط ايراني پس از جنگل گردشي و انتخاب يكي از مناطق داراي خشكيدگي، نمونه برداري زميني از درختان خشكيده انجام شد. پس از مراجعه به منطقه درختان مورد نظر بر اساس خشكيدگي تاج درختان بلوط، به چهار طبقه خشكيدگي ضعيف (خشكيدگي تاج 20-0 درصد)، متوسط (خشكيدگي تاج بين 40-20 درصد)، زياد (خشكيدگي تاج بين 60-40 درصد) و شديد (خشكيدگي تاج بيشتر 60 درصد) تقسيم شدند و مختصات جغرافيايي درختان برداشت شده به وسيله سيستم موقعيت ياب مكاني (Gps) ثبت گرديد. به منظور تعيين مناسبترين شاخص پوشش گياهي جهت بررسي خشكيدگي بلوط ايراني از محاسبه RMSE بر روي 12 شاخص پوشش گياهي حاصل تصاوير سنجنده Oli ماهواره لندست-8 استفاده گرديد. نتايج حاصل از اين پژوهش نشان داد شاخص هاي RVI و SAVI با كمترين ميزان RMSE از قابليت بيشتري براي بررسي خشكيدگي گونه بلوط ايراني برخوردار مي باشد.