بررسي و تحليل فناوري هاي بهينه سازي در ساخت توربين گاز؛ سازگار با محيط زيست

امروزه ناچارا براي توليد برق از توربين گاز و به تبع آن، نيروگاه هاي حرارتي و سيكل تركيبي در اقصار نقاط ايران استفاده مي شود. سوخت كلي توربين گاز از گاز طبيعي است و به دليل آنكه اين سوخت از جمله سوخت هاي فسيلي مي باشد، بحث محيط زيست چالش برانگيزي را در اين حوزه تحت الشعاع خود قرار داده است. با توجه به استقبال و افزايش روز افزون نيروگاه هاي ذكر شده، مي بايست راهكار هاي عملي، كاربردي و بهينه سازي شده اي را در جهت كاهش مصرف سوخت، كاهش نشر آلاينده هاي مضر به خصوص اكسيد نيتروژن (NOx) ، در اكسيد كربن (CO2) در نظر گرفت. شركت ها و كارخانه هاي توليد كننده توربين هاي گازي و نظاير آن، سعي در به كار گيري فناوري هايي هستند كه علاوه بر آنكه مصرف سوخت را كاهش مي دهد، درصد قابل ملاحضه ايي نيز از نشر آلاينده هاي مضر به خصوص اكسيد نيتروژن (NOx) ، در اكسيد كربن (CO2) كاهش بدهند. در اين مقاله به نقد و بررسي تخصصي فناوري هاي موجود و به روز در اين حوزه پرداخته شده است. مسلما به كارگيري و كاربرد چنين فناوري ها و تكنولوژي هاي نو پا قطعا مستزم روش هاي سعي و خطا و تحليل و تست توسط برنامه هاي كامپيوتري در حوزه مهندسي مكانيك مي باشد. در انتها، مجموعه اي نتايج معبري ارائه شده است كه به توسط دياگرام و جداول، تفاوت هاي تك تك فناوري هاي مورد بحث با يكديگر مقايسه شده اند و سرانجام با توجه به كليات بحث، يك متد مناسب و پر بازده با توجه به جغرافياي كشور ايران تشريح و ارائه شده و در اختيار شركت هاي داخلي قرار گرفته شده است.