بررسي پراكندگي مقدار ذرات پوشش داده شده در دستگاه پوشش دهي در بستر سيال

يكي از مدل هاي متداول بسترهاي سيال، موقعيتي است، كه در آن يك حركت تصادفي گردشي سيستماتيك از ذرات در داخل بستر، توسط كنترل جريان هوا ايجاد مي شود. در اين تحقيق ابتدا به مدلسازي حركت ذرات در هنگام شناوري و خروج از محفظه داخلي پرداخته شده است سپس توسط روش پردازش تصوير، اندازه و قطر ذرات مورد محاسبه قرار گرفت. براين اساس طرح آزمايش هاي شناورسازي، بر مبناي متغيرهاي قطر ذره، جرم توده ذرات و سرعت هوا، توسط انجام شد و آناليز نتايج پس از اتمام آزمايش ها روي پاسخ ها انجام شد. همچنين عواملي نظير تخلخل ذرات در بستر و اثر پارامترهاي مختلف، مربوط به ذرات و شرايط عملياتي سيستم بررسي شد و نمودارهاي آن مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه، ارتفاع شناوري ذرات به شكل، ميزان كرويت ذره و دانسيته آن بستگي دارد و با افزايش دبي هواي شناورسازي، ارتفاع شناوري ذرات بيشتر مي شود و اين افزايش تا حالت انبساط نهايي بستر، ادامه دارد.