بررسي و اندازه گيري افت امواج آكوستيك در خاك

انتقال امواج آكوستيكي در زمين از لحاظ پيش بيني زلزله، يافتن اجسام در زير زمين و نيز ايجاد ارتباط و انتقال انرژي از طريق زمين براي كاربردهاي ويژه بسيار حائز اهميت است. كارهايي كه تاكنون در اين زمينه صورت پذيرفته در حدود سيسموگرافي و براي امواج مربوط به زلزله مي باشد كه معمولا قلمرو امواج زير Hz 100 را پوشش مي دهند. براي اين گونه كاربردها آگاهي از افت و ميرايي امواج منتشره ضروري ميباشد. كليه مواد موجود در زمين داراي تخلخل مي باشند و به همين دليل سنگ كه نمونه اي از همين مواد است براي انجام آزمونها انتخاب شد و به دليل وجود موانع و مشكلات بسيار آزمون هايي بر روي خاك انجام نپذيرفت. در اين مقاله آزمونهايي بر روي سنگ هاي داراي تخلخل انجام پذيرفته است و نتايج حاصل از آن با تئوري بايوت مقايسه شده است. از اين بررسي تطابق قابل قبولي بين نتايج تئوري و نتايج آزمون حاصل شده است. نتايج حاصل از تحليل تئوري شامل يك موج برشي و دو موج طولي مي باشد، كه به موج طولي با سرعت انتشار بالاتر موج نوع اول و به موج طولي ديگر با سرعت انتشار كوچكتر موج نوع دوم اتلاق مي شود. در اين پايان نامه فقط موج نوع اول بررسي شده است. موج نوع اول در حالتي است كه ذرات مادي و مايع باهم حركت مي كنند و ديگري در حالتي است كه فاز جامد و فاز مايع در خلاف جهت هم حركت مي كنند، كه موج نوع دوم به دليل اصطكاك زياد بين ذرات مادي و مايع درون منافذ (حركت نسبي آب و ذرات مادي) به شدت دمپ و ميرا مي گردد. سرعت موج نوع دوم در كليه محيطهاي متخلخل كمتر از سرعت صوت در سيال درون منافذ آن مي باشد. براي مثال اگر مايع اشباع كننده نمونه متخلخل آب باشد، سرعت موج نوع دوم از سرعت صوت درون آب كمتر مي باشد.