تاثير جايگزيني پوزولان هاي زئوليت و متاكائولن بر خواص تازه و مقاومتي بتن خود تراكم

بتن خود تراكم بتني است كه تحت اثر وزن خود جاري شده و بدون نياز به هرگونه لرزشي به طور كامل قالب ها را حتي با وجود ميلگردهاي متراكم پر كرده و حالت همگن بودن خود را حفظ نمايد. استفاده زياد از سيمان در بتن منجر به افزايش هزينه توليد شده و همچنين از ديدگاه زيست محيطي نامطلوب است. لذا در اين پژوهش جهت رفع كاستي هاي بتن هاي سنتي استفاده از يك مكمل بنام پوزولان پيشنهاد مي گردد. پوزولان ماده اي است سيليسي با سيليسي آلوميناتي كه به خودي خود ارزش چسبندگي ندارد، اما در مجاورت رطوبت با هيدروكسيد كلسيم موجود در بتن واكنش داشته و تركيباتي را بوجود مي آورد كه خاصيت سيماني و چسبندگي دارند. در اين تحقيق سعي بر آن است كه تاثير استفاده از زئوليت و متاكائولن در بتن خودتراكم مورد بررسي قرار گيرد. در اين راستا، يازده طرح اختلاط با درصدهاي متفاوت جايگزيني زئوليت و متاكائولن (5، 10، 15 و20 درصد) و تركيب اين دو در نظر گرفته شد. براي ارزيابي خواص بتن تازه خودتراكم، آزمايش هاي جريان اسلامپ، زمان رسيدن جريان اسلامپ به قطر 50 سانتيمتر (T50)، قيف V شكل و جعبه L شكل انتخاب شده اند. همچنين، خواص بتن سخت شده، شامل مقاومت فشاري، جذب آب نهايي مورد سنجش قرار خواهد گرفت. نتايج نشان مي دهد كه استفاده از زئوليت و متاكائولن باعث بهبود خواص بتن تازه و افزايش مقاومت فشاري، وكاهش درصد جذب آب بتن مي شود.