پيش بيني تصادفات جاده اي با استفاده از شبكه هاي عصبي و اصلاح عوارض جاده با كمك الگوريتم ژنتيك

بسياري از جاده هاي بين شهري در كشور ايران وضعيت مناسبي ندارند و به همين خاطر است كه هرساله افراد زيادي در حوادث جاده اي جان خود را از دست مي دهند. اما سؤال اينجاست كه چه مشخصه هايي از جاده بيشترين نقش را در بروز حوادثي از اين دست دارند. ما در اين مقاله يكي از حادثه خيزترين جاده هاي غرب كشور را جهت بررسي هاي خود در نظر گرفتيم. ابتدا طول جاده را به 244 قطعه تقسيم نموديم، نحوهي تقسيم بندي نه براساس فاصله هاي مساوي بلكه با در نظر گرفتن 6 عامل جادهاي انجام گرفت، اين 6 مؤلفه عبارتند از: فاصله ي ديد قائم، وجود پل، شعاع قوس، شيب طولي، شانه ي راه و وجود تقاطع فرعي. اطلاعات مربوط به تصادفات اين مسير طي سالهاي 89 تا 92 جهت توسعه ي شبكه ي عصبي به منظور پيشبيني تصادفات سال هاي آتي و تعيين بهترين اصلاح ممكن براي به حداقل 90 و 91 آموزش داده ، رسانيدن تصادفات در هر بخش از جاده را به كار برديم. شبكه ي عصبي با داده هاي سال هاي 89 شد و از داده هاي سال 92 جهت مقايسه ي نتايج حاصل از شبكه با داده هاي واقعي تصادفات استفاده كرديم. مشخص شد كه اين شيوه قابليت پيشبيني تصادفات در ساليان آتي و تعيين بهترين شيوه ي اصلاح مؤلفه هاي ششگانه به منظور حداقلي نمودن تصادفات در اين جاده را داراست.