لزوم آمادگي فارنزيكي و روال ديجيتالي سازمان ها

عصر اطلاعات در حال افزايش فاصله بين فقير و ضعيف و توسعه يافته و درحال توسعه و ساختن جامعه اي از داراهاي اطلاعاتي و ندارها ميباشد. در جهان امروز فناوري هاي اطلاعات و ارتباطات ماهيت روابط جهاني و منشأ مزيت هاي رقابتي و نيز فرصتهاي توسعه اقتصادي و اجتماعي را به طور بنياديني تغيير داده اند. در ايران عليرغم تلاش هاي پراكنده اي كه براي به كارگيري فناوريهاي اطلاعات و ارتباطات در برخي صنايع و كسب و كارها انجام شده، به علت مهيا نبودن بسترها و زيرساخت هاي مورد نياز، آمادگي فارنزيكي، باعث افت شديد كارايي سرمايه گذاري هاي انجام شده و عدم امكان برخورداري از مزاياي فاوا و عدم اعتماد و ناامني در زنجيره بين كسب و كارها شده است؛ بنابراين بايد با استفاده از ابزار ارزيابي مناسبي سطح آمادگي فارنزيكي جهت به كارگيري فاوا ارزيابي شده و سپس با انجام مطالعات تطبيقي و شناخت وضعيت مطلوب، سعي در افزايش اين آمادگي و كاهش هدر رفت زمان و هزينه صرف شده و آسيب پذيري دارايي هاي اطلاعاتي شود. در اين راستا مدل هاي ارزيابي آمادگي فارنزيكي بيشترين كمك را به شناخت وضع موجود مينمايند. با توجه به پيشرفت جامعه در حوزه شبكه هاي كامپيوتري خلأ وجود بحث فارنزيك و آمادگي در اين حوزه به دليل به وجود آمدن دولت الكترونيك، موجود ميباشد كه مستلزم بررسي روند استنادپذيري شواهد ديجيتالي ميباشد تا در صورت هرگونه اتفاق رخداد براي دارايي ها اطلاعاتي(كه در عصر دولت الكترونيك بوجود آمده است) بتوان ريسك از دست دادن دارايي ها و هزينه هاي مصرفي در اين زمينه را كاهش داده تا آينده دارايي هاي فارنزيكي تضمين گردد.