جايگذاري گره ها در شبكه هاي حسگر بيسيم با استفاده از الگوريتم ژنتيك بهبود يافته

شبكه هاي حسگر بيسيم براي نظارت و كنترل يك محيط خاص مورد استفاده قرار ميگيرند و از تعداد زيادي گره حسگر ارزان قيمت تشكيل شدهاند كه به صورت متراكم در يك محيط پراكنده ميشوند. اطلاعات جمعآوري شده به- وسيله حسگرها بايد به يك ايستگاه پايه منتقل شوند. در ارسال مستقيم، هر حسگر مستقيماً اطلاعات را به مركز مي فرستد. به دليل فاصله زياد حسگرها از مركز، انرژي زيادي مصرف ميكنند. در مقابل طراحي هايي كه فواصل ارتباطي را كوتاه تر ميكنند، ميتوانند دوره حيات شبكه را طولاني تر كنند. بنابراين چيدمان بهينه و مصرف انرژي مستقيماً طول عمر شبكه حسگر را تحت تأثير قرار ميدهد. پژوهش انجام شده در اين مقاله چيدمان بهينه گره هاي حسگر در جهت كاهش توان مصرفي گره هاي حسگر از طريق اتصال بهينه گره هاي حسگر به گره هاي چاهك با استفاده از الگوريتم ژنتيك بهبوديافته است. در اين مقاله يك كدگذاري مطلوب براي پاسخ در نظر گرفته شده و يك تابع هدف مبتني بر چيدمان بهينه با حداقل توان مصرفي در گره هاي حسگر تعريف شده است و سپس با استفاده از الگوريتم ژنتيك مسئله حل شده است و نتايج با الگوريتم هاي تكاملي ديگر نظير الگوريتم بهينه سازي ازدحام ذرات و الگوريتم زنبور عسل مقايسه شده است. نتايج حاكي عملكرد بهينه الگوريتم ژنتيك بهبود يافته در چيدمان بهينه گره ها با حداقل توان مصرفي در شبكه حسگر دارد.