مروري بر الگوريتم هاي مسيريابي در شبكه ها حسگر بيسيم

طبيعت توزيعي و توپولوژي پوياي شبكه هاي حسگر بي سيم، نيازمندي هاي به خصوصي را در الگوريتم هاي مسيريابي آن به وجود مي آورد. مهمترين خصوصيت پروتكل مسيريابي مناسب براي شبكه هاي حسگر بي سيم، صرفه جويي در مصرف انرژي و طولاني تر كردن عمر شبكه است. در سال هاي اخير پروتكل هاي مسيريابي بسياري معرفي شده اند. در اين مقاله به معرفي نيازها و خصوصيات يك شبكه حسگر بي سيم پرداخته مي شود. سپس پروتكل ها به چهار بخش ساختار شبكه، مسيريابي قابل اتكا مدل ارتباطي و مسيريابي بر پايه توپولوژي تقسيم مي شود و زيرشاخه هاي هر يك از اين پروتكل ها همراه با خصوصيات و روش عملكرد آنها ارزيابي مي شود. تمركز اين مقاله بر روي پروتكل هاي بر پايه ساختار شبكه و زير شاخه آن، پروتكل هاي سلسله مراتبي و يا خوشه بندي است. علاوه بر معرفي شانزده الگوريتم هاي خوشه بندي متداول، مطالعه موردي براي الگوريتم هاي مسيريابي خوشه بندي با استفاده از الگوريتم كلوني زنبور عسل و گروه ماهي ها عنوان مي شود.