بررسي روش ذخيره باران و آبياري تكميلي روي زنده ماني، استقرار و صفات رويشي گونه كهور پاكستاني (Prosopis juliflora) در جنوب سيستان و بلوچستان

Studying the Method of Rain Storage and Supplementary Irrigation on Survival, Establishment and Growing Properties of Prosopis juliflora in the South of Sistan & Baluchistan Province, Iran

اين بررسي در منطقه دشتياري چابهار در استان سيستان و بلوچستان براي مقايسه دو روش ذخيره باران (توركينست و بند خاكي) و تعيين مناسب ترين ميزان آبياري تكميلي جهت استقرار نهال هاي گونه كهور پاكستاني (Prosopis juliflora به مدت پنج سال به اجرا درآمد. اين آزمايش بصورت طرح آماري كرتهاي خرد شده (split plot) درقالب بلوك هاي كامل تصادفي با چهار تكرار انجام شد. فاكتور اصلي روش ذخيره نزولات در دو سطح (توركينست و بند خاكي)، و فاكتور فرعي آبياري تكميلي در سه سطح (10، 20 و 30 روزه، هر نوبت 20 ليتر در طي شش ماهه اول سال) بود. تيمارهاي بند خاكي و دور آبياري 20 روزه با توجه به شرايط رايج در منطقه به عنوان تيمار شاهد انتخاب شدند صفات مورد بررسي درصد زنده ماني، قطر ساقه در ارتفاع 25 سانتي متري، ارتفاع نهال، طول ناج، قطر متوسط تاج پوشش و رشد متوسط جوانه هاي ساليانه بود. نتايج تجزيه واريانس داده هاي آزمايش نشان داد كه گونه كهور پاكستاني از سازگاري خوبي در منطقه برخوردار بود، زيرا ميزان استقرار و بقا و ساير صفات رويشي مورد بررسي در آزمايش در حد مناسبي بود. تيمار ذخيره نزولات به روش بند خاكي، از نظر تاثير روي صفات رويشي و استقرار گوندها موثر تر بود زيرا حجم بيشتري از آب باران را به مدت طولاني تري ذخيره نمود. تيمار آبياري تكميلي 10 روزه مناسب ترين تيمار آبياري براي استقرار گونه كهور پاكستاني بود زيرا بيشترين مقدار صفات شامل درصد زنده ماني (72/24 درصد)، ارتفاع نهال (2/95 متر)، قطر تاج پوشش (15/2)، قطر ساقه 3/01 سانتي متر)، طول تاج (11/2 متر) و رشد جوانه هاي ساليانه ( 9.45 سانتيمتر) در تيمار دور آبياري 10 روز به دست آمد كه با ساير سطوح دور آبياري اختلاف معني دار داشت.

In order to determine the most suitable water storage method and the best irrigation intervals, on growth and early establishment of Prosopis juliflora, a split- plot experimental design based on randomized complete blocks, with four replications was conducted during five years in south regions of Sistan & Baluchistan province (Dashtyari region) in Iran. The main factor was water saving method with two levels (turkey nest and soil small dam), and the sub factor was irrigation intervals with three levels (10, 20 and 30 days intervals). Earthen dams and irrigation treatments, 20-day according to the conditions prevailing in the region were selected as control. Results of the experiment showed that the best irrigation period was 10-day interval, because the establishment and vegetative growth characteristics of Prosopis juliflora was more suitable in this treatment. Two methods of water saving had significant effects on establishment of this species. Using the small soil dam method was more effective on growth and establishment of Prosopis juliflora species. In 10 days irrigation intervals treatment the survival rate of seedlings was 71.24 percent and annual growth rate of sprouts was 9.45 cm.