مطالعه تجارب دانشجويان ارشد از روشهاي ارزشيابي اساتيد؛ ارائه مدلي مفهومي

هدف اين پژوهش بررسي تجارب دانشجويان كارشناسي ارشد از گونه ها، روش ها و الگوهاي ارزيابي اساتيد، ويژگي هاي اين روشهاي دسته بندي آنها، ارتباط آنها با مقوله هايي چون روايي و پايايي، عدالت آموزشي و در نهايت ويژگي هاي يك روش ارزشيابي مناسب از ديد آنان و همچنين ارائه يك مدل مفهومي است. راهبرد اين پژوهش كيفي و از نظر روش مبتني بر مطالعات پديدار نگاري است. پديدار نگاري يك روش تحقيق كيفي، در درون پارادايم تفسيرگرا است كه با استفاده از روش هاي خاص به بررسي راههاي متفاوتي كه در آن مردم پديده ها را تجربه و يا در مورد آنها مي انديشند، مي پردازد(مارتن"، 1986). مشاركت كنندگان در پژوهش شامل دانشجويان كارشناسي ارشد علوم تربيتي ( گرايش هاي برنامه ريزي درسي، برنامه ريزي آموزشي و مديريت آموزشي) بودند كه بصورت هدفمند انتخاب شدند. معيار ادامه اين پژوهش به اين صورت بود كه تا زماني كه شركت كنندگان درباره عملكرد اساتيدشان نظر متفاوتي داشتند ادامه داشت و پس از مصاحبه با 10 نفر به اشباع نظري رسيديم. روش گردآوري داده ها و اطلاعات مصاحبه نيمه ساختارمند و تجزيه و تحليل مصاحبه ها با استفاده از روش استقرايي انجام شد. با ترسيم افق هاي دروني و بيروني، در نهايت، فضاي نتيجه پژوهش طراحي گرديد. نتايج نشان مي دهد كه مقوله هايي چون برنامه ريزي داشتن، تمرين و تكرار، مطالعه روزانه، نكته برداري، تلاش بيشتر، ذهنيت استاد نسبت به دانشجو، فعال بودن، ارزشيابي متناسب با موضوع تدريس، توجه به علايق دانشجو، حضور به موقع در كلاس، خوب گوش دادن، رابطه استاد با دانشجو، نبود تعامل بين استاد و دانشجو، در ارزيابي تاثر گذاشته است. از جمله نقاط ضعف ارزيابي اساتيد مي توان به مواردي چون سنجش حيطه دانش ، ضعيف، خيلي كم، بالا بردن قوه تجزيه و تحليل اشاره نمود.