بررسي رابطه بين سبك يادگيري در سازمان و خلاقيت در كاركنان با در نظر گرفتن متغيير ميانجي، انتقال دانش ضمني در بين كاركنان دانشگاه سمنان

هدف پژوهش حاضر بررسي رابطه بين سبك يادگيري در سازمان و خلاقيت در كاركنان با در نظر گرفتن ميانجي، انتقال دانش ضمني در بين كاركنان دانشگاه سمنان مي باشد. روش پژوهش توصيفي و از نوع همبستگي مي باشد. براي سنجش متغييرهاي پژوهش از سه پرسشنامه استاندارد سبك يادگيري سازماني، خلاقيت در كاركنان و انتقال دانش ضمني استفاده شده است. جامعه آماري اين پژوهش را كاركنان دانشگاه سمنان تشكيل مي دهند. در مجموع 220 پرسشنامه جمع آوري گرديد. و تحليل داده با استفاده از SPSS و LISREL انجام گرفت. نتايج پژوهش نشان مي دهد، با افزايش سبك يادگيري در سازمان در دانشگاه سمنان انتقال دانش ضمني بين كارمندان افزايش مي يابد. اما اين سبك يادگيري در سازمان تاثير مثبت، مستقيم و معناداري بر خلاقيت دارد رد مي گردد. و انتقال دانش ضمني بر روي خلاقيت سازي داراي اثر مثبت مي باشد و ميانجي بودن انتقال ضمني در رابطه بين سبك يادگيري در سازمان و خلاقيت سازي كاركنان نيز تائيد مي شود. با تائيد نقش ميانجي انتقال دانش ضمني، سبك يادگيري در سازمان داراي اثر غير مستقيم، مثبت و معنادار برابر 168. بر روي خلاقيت سازي كاركنان مي باشد و نتيجه مي گيريم هر چند سبك يادگيري در سازمان به طور مستقيم بر خلاقيت سازي كاركنان تاثيرگذار نيست اما به طور غير مستقيم با ميانجي گري انتقال دانش ضمني بر خلاقيت سازي كاركنان تاثير مي گذارد.