عوامل و مؤلفه هاي تشكيل دهنده اكوسيستم ارزيابي كيفيت در آموزش عالي

مسير توسعه در هر كشوري از طريق نظام هاي آموزشي كارامد هموار خواهد شد. بر اين اساس كليه افراد ذينفع در آموزش عالي بر اهميت كاربست الگوهاي ارزيابي كيفيت به جهت اطمينان از حصول اهداف اذعان دارند. با گسترش كمي مؤسسات آموزش عالي در سالهاي اخير، به نظر مي رسد كه ابعاد كيفي آموزش كمتر مورد توجه قرار گرفته است. آموزش عالي بخشي از يك اكوسيستم اجتماعي محسوب مي شود كه تداوم حيات آن به دريافت بازخورد از محيط بستگي دارد. مقاله حاضر ضمن اشاره به ضرورت تضمين كيفيت در آموزش عالي، به بررسي عوامل و مؤلفه هاي تشكيل دهنده اكوسيستم ارزيابي مي پردازد. روش كار: شاخص كيفيت آموزش عالي را مي توان در دو بعد دروني و بيروني دانست كه بصورت مكمل همديگر در فرايند كيفيت بخشي بكار مي روند. مقاله حاضر با مطالعه در اسناد كتابخانه اي و به صورت توصيفي- تحليلي به مولفه هاي مؤثر در كيفيت بخشي آموزش عالي مي پردازد. نتيجه گيري: ديدگاه كوسيستميك بيان مي دارد كه افزايش كيفيت تنها زماني ميسر مي گردد كه رويكرد ارزيابانه، چند سطحي بوده و از طريق سطح تحليل محيطي حاصل شود. با عنايت به اينكه كيفيت آموزش عالي در كارايي دروني و بيروني آن نمود خواهد يافت، نتايج مقاله حاضر مي تواند به بازنگري در سياستهاي آموزش عالي به منظور افزايش كيفيت منجر گردد.