تمكين خاص غيرمتعارف در روابط زناشويي

در ادوار گذشته و در فرهنگ های مختلف، میل به رابط جنسی از طریق مقعد وجود داشته است و امروزه نیز در بسیاری از كشورها وجود دارد. رابطه جنسی مقعدی هم در مردان و هم در زنان، بیشترین خطر انتقال بیماری های مختلف را دارد. یكی از مشكلاتی كه مسئولین قضایی كشور با آن روبرو می باشند، شكایت زنان از همسرشان در مورد عمل نزدیكی با آنها از طریق مقعد می باشد. قانونگذار در این مورد ساكت و هیچگونه منعی و یا جرمی را برای این عمل پیش بینی نكرده. لذا نمی توانند كمكی به زنان شاكی بكند.بعضی از مفسران با تمسك به آیه 223 از سوره بقره و آیه 71 سوره حجر، آنها را جواز این عمل می دانند، در مقابل تعدادی از پیشوایان اهل بیت و بعضی از مفسران، این عمل را زشت و ناپسند و آنرا منع كرده اند و آیات فوق را دلالت بر آمیزش از راه جلو (فرج) میدانند. اكثر مراجع تقلید به كراهت و یا كراهت شدید این عمل فتوا داده اند. و در مواردی آنرا غیر مجاز و حرام، و برای مرتكبین، احتیاط مستحب آن است كه كفاره بدهند. از نظر پزشكی این عمل مردود و موجب آسیب های جسمانی و روحی می باشد و مشكلات اجتماعی فراوانی را به دنبال دارد. لذا بر پایه قاعده «لا ضرر و لا ضرار» كه بر دیگر ادله احكام، حكومت دارد، می توان این عمل را متوقف ، آن را حرام و عمل به آن را جرم و مجازاتی مناسب برای آن پیش بینی نمود. لذا قانونگذار بایستی با توجه همه جانبه به موضوع، این نوع رابطه جنسی را ممنوع و برای مرتكبین آن جرمی مناسب پیش بینی نماید