بررسي برخي مدلهاي سينتيكي جذب روي در زئوليت طبيعي

روي از عناصر سنگيني است كه به ميزان فراوان در پسلها وجود دارد. روشهاي فيزيوشيميايي بسياري براي جداسازي عناصر سنگين از محلولهاي آبي به كار برده مي شود كه ميتوان به هم آوري شيميائي، جذب ، استخراج تبادل يوني و فرآيند جداسازي نشائي اشاره كرد. در اين ميان روش جذب به طور گسترده در اغلب آزمايشات بر روي فاضلابها و پسليهاي خروجي از كارخانجات مورد استفاده قرار مي گيرد. زئوليت به عنوان يك جاذب ارزان قيمت در كاهش ميزان غلظت فلزات سنگين كاربرد دارد. سرعت جذب فلزات سنگين پارامتر مهمي در اندازه گيري سرعت آلوده شدن محيط زيست مي باشد كه با توجه به متخلخل بودن و وجود منفذ در زئوليت وابستگي زيادي به هيدروديناميك سيستم [4]، غلظت يونهاي فلزات سنگين [2] ، تخلخل و همگني منافذ زئوليت [13] دارد. در بيشتر محيطهايي كه زئوليت به عنوان جاذب به كار رفته فرآيند كلي انتقال جرم حاكم است ولي معادلات موجود در اين زمينه همبستگي متفاوتي را نسبت به افزايش جذب فلز سنگين در برابر زمان نشان مي دهند و حاكي از آن است كه معادلات پخشيدگي كه متاثر از انتقال جرم و منقذ زئوليت مي باشند قابل توجه هستند. هدف از انجام اين تحقيق بررسي همبستگي معادلات سينتيكي پخشيدگي مي باشد كه براي توصيف جذب روي در محيطهاي ناهمگن و متخلخل زئوليت به كار مي روند.