حذف فسفات از محلول با استفاده از زئوليت كلينوپتيلوليت اصلاح شده با سورفكتانت

زئوليت ها آلومينوسيليكات هاي هيدراته اي هستند كه ساختاري قفس مانند با سطوح داخلي و خارجي بيش از چند صد متر مربع بر گرم و ظرفيت تعويض كاتيوني بيش از چند ميلي اكي والان بر كيلوگرم دارند. حداقل 41 نوع زئوليت طبيعي شناخته شده و بسياري ديگر سنتز شده اند. هر دو نوع زئوليت هاي طبيعي و سنتزي (مصنوعي) در واكنش هاي شيميايي صنعتي به عنوان فيلترها، تعويض كننده هاي يوني، كاتاليزور براي واكنش ها و جاذب ها استفاده شده اند. ساختار بلورين سه بعدي آنها، توانايي فيلتراسيون انتخابي (جذب) را به آنها داده است. بنابر اين بلورهاي زئوليت اغلب به عنوان غربال جهت فيلتر انتخابي تركيبات مولكولي استفاده شده است. در اين تحقيق، كلينوپتيلولايت كه يكي از پركاربردترين زئوليت هاي طبيعي است، به دو صورت خام (اوليه) و فرم اصلاح شده با سورفكتانت جهت حذف آئيون فسفات به عنوان يك آلوده كننده آنيوني در طبيعت به كار رفت و اثر پارامترهاي تجربي همانند غلظت اوليه محلول، زمان تماس، pH و شما بر روي جذب آنيون فسفات بررسي شدند. به علاوه اثر آنيون هاي ديگر بر روي حذف فسفات به دو روش پخته وار و ستوني بررسي گرديد. سپس در صد بازيابي زئوليت هاي اصلاح شده، با استفاده از محلول سولفات محاسبه شد. نتايج نشان دادند كه حذف آنيون فسفات توسط فرم زئوليت اصلاح شده با HITMA در تمامي موارد بهتر از فرم اصلاح شده توسط HDP بوده است. بر اساس اين تحقيق، با افزايش غلظت اوليه فسفات در محلول، ميزان جذب آن توسط SMZ ها افزايش مي يابد. دما نيز اثر افزايشي بر روي ظرفيت جذب جاذب ها دارد. در آزمايشات پخت وار و ستوني، آنيون سولفات به عنوان يون مزاحم استفاده گرديد به طوري كه با افزايش غلظت آن در محلول، كاهش جذب فسفات بر روي SMZ ها مشاهده گرديد