اثربخشي بازي درماني در درمان اختلال يادگيري( اختلال نوشتن) دانش آموزان ابتدايي شهر مرودشت

بازي درماني يكي از روشهاي مؤثر در درمان مشكلات رفتاري و رواني كودكان است. تاثير بازي بر عملكرد تحصيلي كودكان و ارتباط آن با توانايي نوشتن و شناسايي حروف و كمك به توجه انتخابي در حين يادگيري، جنبه آموزشي و درماني ان را بيش از پيش مشخص مي سازد. پژوهش حاضر با هدف اثربخشي بازي درماني بر كاهش اختلالات يادگيري(اختلال نوشتن) در پايه سوم و چهارم شهر مرودشت صورت گرفت. روش پژوهش حاضر از نوع نيمه آزمايشي و جامعه آماري شامل تمامي دانش آموزان داراي اختلال يادگيري املا در شهر مرودشت بودند. تعداد دانش آموزان دختر داراي اين اختلال، پس از اجراي آزمون تشخيصي (آزمون هوش وكسلر، اختلال نوشتن فلاح چاي و آزمون تشخيصي ناتواني يادگيري) به شيوه نمونه گيري به طور تصادفي انتخاب شد؛ آزمودني ها در 8 جلسه (هر جلسه به مدت 45 دقيقه) ، تحت آموزش راهبرد بازي درماني قرار گرفتند. در اين پژوهش از روش هاي آمار توصيفي و استباطي(آزمون ضريب همبستگي، آزمون تي زوج،آزمون واريانس و ميانگين) استفاده شد. نتايج حاصل از پژوهش نشان داد كه آزمون آناليز واريانس براي اندازه هاي تكراري نشان داد كه اختلال املاي كودكان در گروه آزمايش در مقايسه با گروه كنترل، بعد از درمان به وسيله بازي به طور معناداري كاهش يافته است. بنابراين يافته هاي اين مطالعه مي توان نتيجه گيري نمود كه بازي درماني موجب بهبود عملكرد كودكان مبتلا به نارسايي املايي مي شود. بر همين مبنا نتايج پژوهش مي توان به مربيان اختلال هاي يادگيري، مشاوران و روانشناسان پيشنهاد كرد كه براي بهبود عملكرد نوشتن دانش آموزان داراي اختلال نوشتن از اين روش استفاده كنند.