بررسي رابطه بين سبك زندگي اسلامي و باورهاي مذهبي با سبك هاي يادگيري در دانش آموزان داراي اختلال يادگيري در شهر شيراز

هدف از پژوهش حاضر تبيين رابطه بين سبك زندگي اسلامي و باورهاي مذهبي با سبك هاي يادگيري دانش آموزان در شهر شيراز بود، همچنين تحقيق حاضر به لحاظ هدف جزو تحقيقات كاربردي بوده و به لحاظ شيوه گردآوري اطلاعات در زمره تحقيقات توصيفي از نوع همبستگي بوده است. جامعه آماري پژوهش را كليه دانش آموزان دختر پايه ششم در شهرشيراز كه در سال تحصيلي 1394به تعداد 250 نفر مي باشد كه 160 نفر از دانش آموزان به روش نمونه گيري در دسترس به عنوان نمونه انتخاب شدند. بدين منظور از سه پرسشنامه، سبك زندگي ارتقاء دهنده سلامت والكر (1997)، خود سنجي التزام عملي به اعتقادات اسلامي از نويدي (1376)، پرسشنامه ي سبك يادگيري كلب (1989) استفاده گرديد. داده هاي حاصل از پرسشنامه ها با استفاده از ضريب همبستگي پيرسون مورد تحليل قرار گرفت. نتايج نشان داد كه بين سبك هاي يادگيري (جذب كننده، همگرا، واگرا، انطباق يابنده) با مولفه هاي سبك زندگي(تغذيه، ورزش، مسئوليت پذيري در مورد سلامت، مديريت استرس، حمايت بين فردي، خودشكوفايي) رابطه معناداري وجود دارد. بين باورهاي مذهبي با سبك هاي يادگيري (جذب كننده، همگرا، واگرا، انطباق يابنده) رابطه معناداري وجود دارد