نقش اختلال‌هاي يادگيري در عملكرد تحصيلي دانش‌آموزان دوره ابتدايي

نويسنده در اين پژوهش به دنبال رابطه بين عوامل نارسايي در فهم و درك مطلب يادگيرنده، عقب‌ماندگي ذهني، اختلال حسي، محروميت فرهنگي، نقض و نارسايي زبان، مشكلات آموزشي به عنوان عوامل اختلال در يادگيري با عملكرد تحصيلي دانش‌آموزان مي‌باشد. يكي از مهمترين شاخه‌هاي روان‌شناسي و آموزش و پرورش كودكان استثنايي شاخة ناتواني‌هاي يادگيري است. يادگيري ابزار عمدة سازگاري انسان با محيط در حال تغيير خود است. اگر كودكان و نوجوانان در جهان پيشرفته و پيچيدة امروز نتوانند ياد بگيرند، نمي‌توانند خوب زندگي كنند. فرد، اختلالي در يك يا چند فرآيند روانشناختي يعني فرآيندهايي كه توانايي ذهني ناميده مي‌شوند مانند حافظه، ادراك شنيداري، ادراك ديداري، زبان كلامي و تفكر دارد. در بين كودكان با نارسايي‌هاي يادگيري تفاوت چشمگيري بين توانايي افراد براي يادگيري در يك يا چند حوزه و آنچه واقعاً ياد گرفته‌اند وجود دارد. منتهي بايد در نظر داشت كه عوامل گوناگوني علاوه بر نارسايي نيز ممكن است باعث اين تفاوت شوند كه از آن ميان مي‌توان به عدم آموزش، نداشتن انگيزه، مشكلات رواني، مشكلات عاطفي و مانند آن اشاره كرد. با توجه به تجريه آموزشي و درماني كه محقق در زمينه مشكلات يادگيري كودكان داشته و همچنين علاقه و كنجكاوي فراوان در ارتباط با اين علم جديد، محقق را بر آن داشته تا تحقيقي در زمينه رابطه اختلال‌هاي يادگيري بر عملكرد تحصيلي انجام دهد. تا با ارائه نتايج حاصل از اين تحقيق مسئولين آموزش و پرورش و برنامه‌ريزان اجتماعي را در راستاي ارتقاي سطح علمي و بهداشت رواني جامعه ياري دهد.