اختلالات يادگيري؛ ضرورت ها، بايد ها و نبايدها

در بسياري از كودكان و نوجوانان توانايي‌هاي بالقوّه براي عملكرد تحصيلي بهتر و كسب موفّقيّت وجود دارد امّا آمارها نشان مي‌دهد هر ساله عدّه‌ي قابل توجّهي از دانش‌آموزان دچار افت تحصيلي، مردودي و مشكلات ناشي از آن مي‌شوند و علاوه بر اتلاف عمر خود و سرمايه‌هاي اقتصادي خانواده، خسارت‌هاي هنگفتي را براقتصاد ملّي تحميل مي‌سازند. بسياري كودكان ظاهري طبيعي دارند، رشد جسميشان و هوش آنها حاكي از به هنجار بودن آنان است، به خوبي صحبت مي‌كنند، مانند ساير كودكان بازي مي‌كنند و مثل همسالان خود با ديگران ارتباط برقرار مي‌نمايند. ليكن وقتي به مدرسه مي‌روند و مي‌خواهند خواندن و نوشتن و حساب ياد بگيرند دچار مشكلات جدّي مي‌شوند .به نظر مي‌رسد عوامل متعدّد فردي، خانوادگي و مدرسه‌اي در شكل‌گيري و افزايش اين مشكلات سهيم هستند. شناسايي به موقع مشكلات تحصيلي و ايجاد تغييرات مناسب در موقعيّت‌هاي آموزشي و پرورشي مدرسه، شرايط مطلوب‌تري را براي يادگيرندگان فراهم مي‌سازد. ناتواني يادگيري اين كودكان از نوع مشكلاتي نيست كه مربوط به بينايي شنوايي يا نقايص حركتي عقب ماندگي ذهني پريشاني عاطفي و يا كمبود امكانات محيطي باشد. در اين اختلال از اولين مراحل رشد يادگيري دچار مشكل مي باشد. يكي از مشكلات تشخيصي اين مشكل (اختلالات يادگيري )تفاوت آن از ديگر اختلالات رشدي است و ديگر مشكل تشخيص اين اختلال از بد آموزي و عدم تجربه كافي آموزشي مي باشد . به طور كلي علت ناشناخته است ولي فرضيات متعددي در مورد علل آن وجود دارد كه بعضي از آن ها تقدم عوامل زيستي است- كه بر عوامل غير زيستي(نظير فرصت يادگيري وكيفيت تدريس) تاثير مي گذارند و در نتيجه باعث اختلال مي گردد. اين اختلال در سراسر دوران دبستان گاه تا دوران نوجواني ادامه مي يابد ولي بيشتر نشانه هاي خود را در دوران دبستان به شدت نشان مي دهد.اين دسته از دانش آموزان داراي يك ملاك هاي تشخيصي كلي به صورت هايي است كه در اين مقاله سعي بر آن شده است تا مفاهيم و بايد و نبايدهاي اختلالات يادگيري و راهكارهاي حل مشكل مورد بررسي قرار گيرد.