بررسي اثربخشي برنامه جامع تربيت شنوايي بر مهارت خواندن دانش‌آموزان نارساخوان(بررسي موردي)

ضعف در مهارت‌ها‌ي واج شناختي و پردازش شنوايي به عنوان متغيرهاي اصلي نارساخواني در پژوهش‌هاي مختلف به اثبات رسيده است. باتوجه به اينكه تحقيقات‌ اندكي در اين زمينه در‌ايران صورت گرفته است؛ پژوهش حاضر به بررسي اثر بخشي يك برنامه تربيت شنوايي ، متشكل از مؤلفه هاي آگاهي واج شناختي و پردازش شنوايي، بر مهارت‌ خواندن دانش‌آموزان نارسا خوان پرداخته است. طرح پژوهش، تك‌آزمودني از نوع طرح چند خط پايه با آزمودني‌هاي مختلف بود. آزمودني‌هاي اين پژوهش، سه دانش‌آموز پسر نارساخوان هستند كه از پايه دوم يك مدرسه ابتدايي در شهرستان لار انتخاب شدند. براي تشخيص نارساخواني، از آزمون نارساخواني نما و مقياس هوشي وكسلر كودكان 4 و جهت اندازه‌گيري پيشرفت سرعت و صحت خواندن از آزمون 100 كلمه‌اي محقق ساخته استفاده شد. داده‌هاي مورد نياز در سه مرحله خط پايه، مداخله و و پيگيري جمع‌آوري شدند. در مرحله مداخله هر آزمودني حداقل 16 جلسه برنامه تربيت شنوايي ويژه كودكان نارساخوان پايه دوم، به مدت 40 دقيقه دريافت كرد، اما در شرايط خط پايه و پيگيري هيچ‌يك از آن‌‌ها آموزشي دريافت نكردند. با توجه به سؤال‌هاي پژوهش ، نتايج حاكي از اين بود كه برنامه تربيت شنوايي بر مهارت‌هاي خواندن دانش‌آموزان نارساخوان تأثير مثبت داشته و اين تأثير در طول زمان پايدار مانده است.