ميزان خود راهبري يادگيري دانشجويان دانشگاه فرهنگيان پرديس شهيد رجايي فارس

امروزه با حركت رو به اوج علوم و گسترش مفاهيم به خصوص در علوم تربيتي مفهوم جديدي در يادگيري ظاهر شده است كه با نام يادگيري خودراهبر عنوان مي شود؛ افزايش و ايجاد اين توانايي در يادگيرنده بر زندگي مادام العمر او تأثير و باعث مي شود يادگيرنده كنترل زندگي خود را به دست بگيرد بنابرمضمون گفته شد: هدف اين مطالعه سنجش يادگيري خودراهبر در دانشجومعلمان دانشگاه فرهنگيان پرديس شهيدرجايي فارس، كه اين عده با توجه به حيطه ي شغلي خود سرمداران پيشرفت آينده ي كشور مي باشند، است. جامعه ي آماري در اين پژوهش توصيفي همبستگي شامل دانشجويان دانشگاه فرهنگيان پرديس شهيدرجايي فارس(350نفر) بود كه با استفاده از روش نمونه گيري خوشه اي، نمونه اي به حجم 50 نفر انتخاب شد. براي گردآوري داده ها، از پرسشنامه ي آمادگي براي يادگيري خودراهبر فيشر و همكاران استفاده شده است. براي تحليل داده ها از روش هاي آمار توصيفي(ميانگين و انحراف معيار و ...) برنامه ي رايانه ايspss ، آزمون آزمون كولموگروف- اسميرنوف و آزمون t-test استفاده شد. قبل از بررسي سوال هاي پ‍‍ژوهش بايستي نرمال بودن متغيرها بررسي شود. با توجه به يافته ها سطوح معناداري از مقدار قابل قبول (0/05) بيشتر است لذا آزمون هاي نرماليتي اين متغير معنادار نيست. بنابراين فرضيه نرمال بودن تاييد مي شود. (0/05 < P-Value). بنابراين براي تجزيه و تحليل اين متغيرها از آزمون پارامتري ” t تك نمونه اي“ استفاده مي شود. باتوجه به داده هاي بدست آمده ميانگين نمرات در حيطه هاي خودمديريتي، رغبت به يادگيري، خودكنترلي، به ترتيب 2/48، 2/56، 2/52 و در حيطه ي كلان خودراهبري يادگيري اين ميانگين 2/52 مي باشد كه با توجه به ميانگين فرضي (2 در نظرگرفته شده است) و همچنين مقدار t در سطح معناداري بدست آمده است (0/01> p) . باتوجه به داده هاي بدست آمده اين مهم برداشت ميشود كه دانشجو معلمان از نظر توانايي خود راهبري يادگيري در وضعيت مطلوبي قرار دارند.