بررسي تاثير بازي درماني بي رهنمود بر كاهش اختلالات رفتاري دانش آموزان كم توان ذهني در دوره ابتدايي

بازي يك روش براي درمان مسائل كودكان است زيرا آن ها اغلب در بيان شفاهي احساسات با مشكل رو به رو هستندودرمانگران از بازي درماني به عنوان يك مداخله ي موثر براي مشكلات رفتاري كودكان نام مي برند. اختلال رفتاري دركودكي موضوع بسيار مهمي است كه مي تواند زمينه ساز اختلال در سنين بزرگسالي باشد .پژوهش حاضر با هدف تعيين تاثير بازي درماني بي رهنمود بر كاهش اختلالات رفتاري دانش آموزان كم توان ذهني در دوره ابتدايي انجام شد. روش پژوهش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون- پس آزمون با گروه كنترل بود. جامعه آماري پژوهش، كليه دانش آموزان كم توان ذهني پسر پايه دوم ابتدايي بين سنين 7تا 12سال داراي اختلال رفتاري دردوره ابتدايي شهرستان مرودشت بودند كه به روش نمونه گيري ساده در دسترس انتخاب و به طور تصادفي در دو گروه آزمايش(10 نفر) و كنترل(10 نفر) وبا استفاده از پرسشنامه اختلال رفتاري دانش آموزان دبستاني شهيم و يوسفي(1387)انتخاب شدند 8 جلسه بازي درماني بي رهنمود به روش كداسن و شفر(2001 )براي گروه آزمايش اجرا شد. در حالي كه گروه كنترل هيچ گونه مداخله اي دريافت نكرد. در پايان مداخله، هر دو گروه مجدداً با آزمون مذكور مورد ارزيابي قرار گرفتند. يافته ها با استفاده از تحليل كواريانس مورد تجزيه و تحليل قرار گرفت. يافته ها نشان داد كه بازي درماني بي رهنمود بر كاهش اختلالات رفتاري دانش آموزان دبستاني مؤثر بود(p<0/001). و مي توان انرا به عنــوان يك روش اثربخش در كنار ساير روش هاي درماني براي كاهش اختلالات رفتاري دانش آموزان به كار برد