تأثير قصه گويي بر خلاقيت دانش آموزان پسر مقطع اول ابتدايي شهر مرودشت

هدف از اين پژوهش تبيين تأثير قصه گويي بر خلاقيت دانش آموزان پسر مقطع اول ابتدايي بوده است. در اين پژوهش از روش نيمه آزمايشي با طرح پيش آزمون – پس آزمون با گروه كنترل استفاده شده است. جامعه آماري شامل تمامي دانش آموزان پسر مقطع اول ابتدايي شهر مرودشت در سال تحصيلي 93-92 بوده كه با روش نمونه گيري خوشه اي چند مرحله اي تعداد30 دانش آموز در دو گروه(كلاس) انتخاب شد. گروه آزمايش به مدت 10 جلسه تحت تأثير متغير مستقل(قصه گويي) قرار گرفت و گروه كنترل هيچ مداخله اي دريافت نكرد. ابزار سنجش و گردآوري اطلاعات در پژوهش حاضر، آزمون خلاقيت تصويري(فرم B) تورنس(1974) مي باشد. جهت تجزيه و تحليل داده ها، در سطح آمار توصيفي از ميانگين و انحراف معيار و در سطح آمار استنباطي از روش آماري كوواريانس و تي تست افتراقي استفاده شده ست. پس از تجزيه و تحليل داده ها نتايج مبين آن بود كه قصه گويي باعث افزايش خلاقيت و ابعاد آن ( سيالي، انعطاف پذيري، ابتكار، بسط) در دانش آموزان پسر مقطع اول ابتدايي شده است.