بررسي تأثير فعاليت هاي ريتميك و آواخواني بر روان خواني و درك مطلب دانش آموزان اختلال خواندن

ناتواني در خواندن، معمولا مشكلات زيادي را براي دانش آموزان ناتوان در يادگيري به وجود مي آورد. پژوهش حاضر، حاصل يك طرح موردي با گروه نمونه 5 نفره با جمع آوري اطلاعات در پيش آزمون- پس آزمون مي باشد كه در سال تحصيلي 96-95 با هدف بررسي تأثير آموزش ريتميك و آواخواني بر روان خواني و درك مطلب دانش آموزان اختلال خواندن صورت گرفت. در اين طرح ابتدا در مرحله پيش آزمون از فرم گزارش والدين (كلورادو) و آزمون هوشي وكسلر جهت تشخيص اختلال يادگيري استفاده شد، سپس از فرم سنجش خواندن جهت بدست آوردن ويژگي هاي خواندن دانش آموزان داراي اختلال خواندن استفاده گرديد. دانش آموزان منتخب (5 نفر) طي ده جلسهي اساعته تحت آموزش ريتميك و آواخواني (فعاليتهاي حركتي با ريتم - دست زدن با ريتم - آواخواني و شعرخواني گروهي با استفاده از ابزار ريتميك (طبل كوچك و چوبك ) و ابزار ملوديك (فلوت) قرار گرفتند. در مرحله پس آزمون، آزمون ارزيابي خواندن براي دانش آموزان مورد مطالعه اجرا گرديد هم - چنين نيمرخ پيشرفت دانش آموزان در خواندن آهنگين اشعار نيز ترسيم گرديد. نتايج حاكي از تأثير آموزش ريتميك و آواخواني بر سه مؤلفه ي مهارت هاي پايه خواندن (95)، صحيح خواني (85) و درك مطلب (75) دانش آموزان منتخب بود. بحث و نتيجه گيري: روانخواني با مؤلفه هاي مكث حين خواندن، تغيير لحن بيان و خواندن آهنگين جملات (مؤسسه ملي خواندن، 2000) و سرعت ارتباط دارد كه نتايج حاصل از جلسات آموزش ريتميك و آواخواني نشان دهنده پيشرفت در خواندن آهنگين جملات و به طبع پيشرفت در سرعت، دقت و صحت خواندن شده بود.