بررسي مشكلات شناختي- آموزشي دانش آموزان داراي اختلال املا (عملكرد، ارزيابي و رويكردهاي درماني و آموزشي

نوشتن پيچيده ترين و پيشرفته ترين دستاوردها نظام زبان است. املا به عنوان يكي از اشكال بيان نوشتاري در كنار شكل هاي ديگر بيان نوشتاري (دست خط و انشاء) يك از فرايندهاي دشوار است، اختلال ديكته يكي از شايع ترين اختلالات يادگيري در بين دانش آموزان ابتدايي است كه 30 درصد از تمام اختلال هاي يادگيري را به خود اختصاص داده است. اين پژوهش با هدف بررسي روش هاي ارزيابي، درمان و آموزشي املا جستجويي در مفاهيم كليدي اختلال املا و مديريت رفتاري يادگيري املا در سال داشت. اين پژوهش با روش كتابخانه اي، به صورت توصيفي و تحليلي در سال 96-95 صورت گرفت نتايج حاصل از اين پژوهش بيان مي دارد كه: بررسي هاي دقيق اختلال ديكته از منظر روانشناختي، خطاهاي ادراكي دانش آموزان را طبقه بندي مي كند و ارزيابي آموزشي از منظر زبان شناختي، الگوهاي زيربنايي زبان فارسي (آموزش آواشناختي، صرفي، نحوي والگوي واژه را مورد بررسي قرار مي دهد كه هر دو ارزيابي (ادراكي آموزشي) در بررسي مشكلات املاء مورد نياز است و در بخش درمان، اتخاذ برنامه درماني مبتني بر نقص و تأثير شيوه هاي آموزش منسجم (الگوي خبرپردازي) با رعايت سلسله مراتب الگوي نيازها كه نقش كنش اجرايي و پردازش شناختي را مورد استفاده مي دهد، از الزامات است همچنين مديريت رفتاري يادگيري در املا شامل توجه بر تكليف، خودتنظيمي و خودپرسشگري و فرايند كمك به بارداري از طريق مديريت نظم و سازماندهي سبب افزايش كارآمدي رفتار يادگيري در دانش آموزان داراي مشكلات املا مي گردد.