بررسي كارآيي رويكرد ارزشيابي توصيفي در شناسايي و درمان دانش آموزان داراي اختلال خواندن در مدارس منتخب شهرستان مرودشت

خواندن يكي از اساسي ترين مهارت هاي مورد نياز در عصر حاضر است بديهي است كه بروز اختلال در آن مي توانند مشكلات زيادي را براي فرد مبتلا ايجاد نمايد و ارزيابي و تشخيص زودهنگام آن نقش بزرگي در درمان آن بازي مي كند. نارساخواني (ديسلكسيا) عبارت است از حالتي كه در آن پيشرفت خواندن، پايينتر از حدي است كه ميتوان برحسب سن، آموزش و هوش كودك از وي انتظار داشت. اين اختلال به ميزان زيادي مانع موفقيت تحصيلي يا فعاليتهاي روزانه مستلزم خواندن مي شود. و ارزشيابي توصيفي فرايند جمع آوري، تجزيه و تحليل و تفسير اطلاعات حاصل از به كار گيري ابزارهاي مختلف (آزمونهاي مداد كاغذي ، آزمون هاي عملكردي، ثبت مشاهدات، بررسي تكاليف و فعاليتهاو...) از ابعاد مختلف جريان يادگيري و تصميم گيري و ارائه بازخوردهاي توصيفي مفيد و مؤثر در جهت هدايت اين جريان به سوي تحقق بهتر اهداف ياددهي – يادگيري است. اين پژوهش با هدف اينكه آيا ارزشيابي توصيفي به منظور تشخيص سريع دانش آموزان مقطع ابتدايي كه داراي اختلال خواندن هستند مناسب است يا خير انجام شده است؟ اين مقاله با روش توصيفي كمي انجام شده است كه بعد از مصاحبه با تعدادي از معلمان مقطع ابتدايي شهرستان مرودشت مشكلاتي در انجام ارزشيابي توصيفي بيان شدند كه عبارتند از : عدم اجراي صحيح ارزشيابي توصيفي توسط همكاران فرهنگي عدم اشنايي والدين با ارزشيابي توصيفي و انواع اختلالات كمبود وقت تعويض هر ساله آموزگاران و در نهايت بر اساس مشكلاتي كه شناسايي شده بودند پيشنهاداتي از قبيل : ايجاد انگيزه در همكاران جهت اجراي صحيح ارزشيابي توصيفي، برگزاري جلسات انجمن اوليا با همكاري مركز اختلالات ويژه يادگيري با هدف آشنا كردن اوليا با اين اختلالات و نحوه بر خورد با فرزندان خود ، اجراي نظام دوري داده شد