واكاوي فرهنگ سازماني در سيستم مديريت منابع انساني و ارتباط آن با مؤلفه ي عدالت

امروزه يكي از مهم ترين موضوعات ارزشي و مورد توجه و تاكيد مديريت منابع انساني، عدالت سازماني است. سازمان ها براي استمرار حيات خود در فضايي رقابتي در پي كسب رضايت مشتريان و جذب بيشتر آنان مي باشند؛ يكي از راهكارهايي كه مي تواند براي رسيدن به اهداف سازمان راهگشا باشد، رفتار عادلانه ي سازمان با كاركنان است. اين امر، درگيري شغلي براي كاركنان ايجاد نموده و موجب افزايش وفاداري و رضايت آن ها گشته و در نهايت منجر به تعامل و برخورد مناسب كاركنان با مشتريان و مراجعه كنندگان شده و در بلندمدت ضامن بقاي سازمان مي گردد. بدين روش مي توان از منابع انساني موجود كه مهم ترين منابعدر دسترس هر سازماني مي باشد، حداكثر استفاده كرد. فرهنگ سازماني نيز موضوعي است كه به تازگي در دانشگاه علوم پزشكي مديريت و در قلمرو رفتار سازماني راه يافته و در حل مسائل و مشكلات مديريت به كار گرفته مي شود و نظر به اينكه برنامه هاي جديد تحول بيشتر به تحول بنيادي سازماني نگاه مي كند، پرسشي كه در اين ميان مطرح مي شود اين است كه آيا تغيير و تحول در فرهنگ سازمان و توجه به عدالت سازماني مي تواند به صورت بنيادين و زيربنايي، بستر تحولي مثبت و پايدار را فراهم آورد؟ بنابراين، يكي از اهداف اصلي اين پژوهش واكاوي دو مقوله ي فرهنگ و عدالت سازماني و نقش اين دو در توسعه و مديريت پايدار منابع انساني است.