نقش ساختار محيطي كشور بر فعاليت هاي عشايري با تاكيد بر دام (محدوده مورد مطالعه: استان خوزستان)

يكي از مهمترين عوامل كه شرايط زندگي را در محيط جغرافيايي فراهم مي آورد شرايط آب و هوايي است كه شامل مقدار متوسط بارش،رطوبت و درجه گرماي متوسط سال است.كيفيت ريزش هاي جوي (برف و باران) و زمان ريزش ها و فشار هوا، جريانات فصلي هوا و بادهاي محلي موقتي در طول يكسال نيز مي بايست در نظر گرفته شود. تاثير آب و هوا در زندگي عشاير كوچرو به مراتب بيش از ساير عوامل جغرافيايي است. هدف اوليه اين مقاله بررسي و تاثير شرايط اقليمي بر زندگي و فعاليت عشاير كوچنده استان پرداخته مي شود.روش تحقيق توصيفي تحليلي است. همچنين استفاده از آمار و اطلاعات بدست آمده از سرشماري هاي عشاير كوچنده طي سالهاي گذشته بود. در آخرين سرشماري اجتماعي، اقتصادي عشاير كوچنده سال 7831 صورت گرفت در اين استان كاهش شديد تعداد دام هاي سبك، تغيير شديد نسبت دام هاي سنگين، كاهش مقدار و كيفيت علوفه جهت تعليف دام ، كاهش شديد جمعيت و خانوار عشايري استان نسبت به دوره قبل سرشماري احساس مي شود . جمعيت در دوره ييلاقي و قشلاقي به ترتيب 12/2 و 19/9 درصد نسبت به دوره قبل كاهش يافته است در حالي كه ميزان كاهش جمعيت عشاير كشور 9 درصد بوده است . به طوري كه نتايج حاكي از آن است كه در استان خوزستان عوامل مختلفي از جمله تغييرات آب و هوايي و مهمتر از همه كاهش بارندگي ، از بين رفتن مراتع ميان بند ، كمبود علوفه دامي ، نبود امكانات رفاهي و بروز پديده خشكسالي در طي چند سال اخير موجب از هم پاشيدگي زندگي جامعه عشايري در استان خوزستان شده است. در اين تحقيق پس از تجزيه و تحليل اطلاعات به وسيله نرم افزار gis به ارائه راهكارهايي مناسب خواهيم پرداخت.